надигра св.

надигра (св.)

Се обиде да ме надигра мене и мојата метода.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Орудието не ѝ е битно, гледам. Од ножот таа е посекавична тој нема да ја надигра.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тој стануваше во моменти на обесно настроение, кога е важно не само да се надигра противникот, ами и да се напука.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)