морал (м.)
Прво затоа што ништо не паметам, а второ затоа што немам морал и не разликувам меѓу добро и зло.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Каде ти е заклетвата, Леме, младинскиот морал, човечкиот дух?
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Во него владеел чист, исклучително достоинствен морал и тој формулирал голем дел од десетте заповеди, и тоа во време кога народите кои ѝ припаѓаат на денешната цивилизација, сѐ уште им принесуваа човечки жртви на крволочните идоли.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Двегодишно дете веќе се однесува, зборува и доживува во согласност со моралот.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Зошто верувавме дека моралот е дел од филозофијата?
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Конечно, лесните дроги според сите оние кои имаат искуство со нив, а и според многу научници неоптоварени од лажниот морал на пуританизмот, ќе ви потврдат дека хашишот и марихуаната се далеку побезопасни, понетоксични и, што е многу важно, понеагресивни наркотици од алкохолот, кој е легален. Каков парадокс.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Тоа што толеранцијата обично ја поставуваме во подрачјето на моралот сѐ уште не значи дека е исклучена од правно политичката сфера.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Политичката креација за уметникот е дејност оптоварена со компромиси, лажни ветувања, лажно прикажување на фактите, сомнително делување на план на моралот, лажно претставување на себе си, лажно претставување на опонентите, отсуство на себеиспитување, отсуство на испитување на светот, недостаток на философичност, отсуство на метафизичко промислување, сѐ заедно една голема индивидуална и колективна егоцентричност.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Со оглед на тоа дека станува збор за човек кого претседателот Никсон своевремено го жигоса како „најопасен во Америка” и кому и денес му е забранет влезот во Англија поради „заканата за јавниот ред и морал”, тој воопшто не личи на злосторник.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Малограѓани! Сељаци! Децата ви се до гуша во хероин а вие се курчите со вашиот безвезен, апсолутно непримерен морал и со вашето фолирантско „згрозување“ над „девијациите“.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
2. Против декаденцијата и моралното пропаѓање За моралот и обичаите во семејството и државата H. Mann, Ernst Glaeser, E. Kästner
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Веќе нема никакво оправдување за тоа молчење на многумина, бидејќи овде сега најдрастично е загрозен секој човечки морал - со неморалот што се спроведува „во име на нацијата и народот”.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Моралот одамна ја мина точката на замрзнување во која со децении беше и сега е длабоко под нулата.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
На ќерките на таа граѓанска самосвест, значи на законските ќерки на граѓанската, а со тоа и женска еманципација на ова наше столетие, на жените ослободени од стегите на патријархалниот морал и обврските спрема нацијата односно државата, но со самото тоа меѓутоа повеќе свесни за социјалното и политичко значење на својот пол, на таквите жени нешто такво какво што е Херцеговецот од вицот никако не може да им се случи. 28 okno.mk
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Загрозеноста на животот на целото општество дојде до онаа граница кога е неопходно, НУЖНО, да се разбуди јавниот граѓански морал, сите разумни без скрупули да истапат, секој од она место каде што се затекнал, сите заспани и застрашени морални императиви одлучно да се разбудат во секој оној што себе си се смета за морално суштество, коешто мора да го дигне својот глас против изолацијата и војната, за мир и соработка со светот.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Запечатениот свет во кој живее тој во таков случај би се распаднал, а стравот, омразата и вербата во сопствената исправност, од кои зависи неговиот морал, би можеле да исчезнат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Што се однесува до проблемот на хиперпродукцијата, кој во нашето општество е латентен уште од развојот на машинската техника, тој е решен со изумувањето на постојаното војување ( види Глава III ), кое е исто така корисно и за одржување на моралот на населението на потребното ниво.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
На жителот на Океанија не му е дозволено да знае ништо од основните поставки на другите две филозофии, но затоа го учат да се згадува над нив како над варварска навреда на моралот и здравиот разум.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Се најдоа и оркестри, на заслужени уметници, да ја стимулираат градбата, да го извишуваат моралот.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Твојот џез ти го одзел дури и патријархалниот морал, те разобличил; ти не знаеш што говориш“, рече.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
