монотоно (прил.)
Го искапа бабата. Кога го вршеше ова среде тишината темна, монотоно сите ги редеше маки на Јова, в потсмев кон сладоста земна.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Старецот, како што знаеме, монотоно го изговори своето ‘објаснување“; мислите се појавуваа некаде на површината од неговата свест, и тој речиси не ги ни чувствуваше стварно, иако однадвор зборуваше правилно.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Беше многу здодевно и монотоно тоа седење и постојано гледање во книгите.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
