мајчин (прид.)
При викот мајчин народот стаписано се стресна и нејзи пат ѝ стори мал.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Го поткрена Неда мртовецот, — тешкиот товар во мајчина прегратка лесен . ..
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ја натера гневот, та викна луто мајчината уста: - „Зар повтор со злосторни ужасни мисли сте полни, скитници, грабливи страчки?!
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Овдешен не сум; ја сја родих далеко, Во јужна и топла страна, Мене отхрани после мајчино млеко Вардарска бистра вода.
„Пeсни“
од Рајко Жинзифов
(1863)
А мајчино клето срце радва ли се радва, че голем јунак е станал син ѝ за женење...
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Убеден сум дека за мошне кратко време, освен тенкиот слој на македонската интелигенција школувана во бугарските училишта, народот ќе го отфрли бугарскиот јазик и ќе го прифати македонскиот, односно мајчиниот, бидејќи ќе нема потреба да го учи, како што со мака го прави тоа со бугарскиот јазик.”
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
СПИРО: Не би бил тој мајчин син, таков нагизден и надуен, да нема толку пари, зашто пара чисти и пара се кара...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АНЃЕЛЕ: (Го чувствува мајчиниот бол и гледа да поправи).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Нежно, мајчински топло, народниот певец пее за Косоварката Милева падната вo борбите за Македонија: „Ај Милево другарице, те ранија на Распаќе, Од Распаќе до болница патот крви се полеа.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
- Син ми го барам. Скита по сокаците, мајчиниот.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Седми и осми клас веќе не постојат. Се откажале мајчините галеничиња од српски, француски, алгебра, историја.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
На Нешка овие мајчини зборови ѝ ја олеснија положбата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кога Бојана ја тешеше и ја куражеше Доста, им се приближи и Доста Макрева и трите мајки се одделија сосема настрана и потонаа во родителски — мајчински — разговор.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се изгубија сенките, сѐ пропадна во темница, во оној есенски сон, опоен како мирис на босилек и длабок како мајчина тага.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А, уште едно копанче, синко мајчин, а? Како мисирките на три нозе да одат...
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
– И почна да му раскажува како поминаа сношти на мостот: – Разбрале, синци мајчини, дека ќе преоѓаме ние преку Црна на Светецот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Не, овој кентаур со мајчино млеко на брадата, мисли дека знае сѐ за мене, откриваше.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се молеше Бојана и се заколнуваше со тешки мајчини солзи, неумолива во својата преголема болка за толку рано однесениот маж и непоколеблива во своето решение да го запази синот, својата радост, својот нов живот, да го запази од сите патила што ги носи печалбарскиот живот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Таа жена што го има мајчиниот глас, го одголува својот бел костур.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Добро беше, кога излегоа по тебе во дворот што му рече нему: „Слушај, бреј, копилјаку мајчин. Зарем ќе продолжиш и од нас да крадеш...“
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
