лулашка (ж.)
Проучувајќи го, забележа дека таа појава се јавува под дејство на надворешни дразби: кога ќе чуе во сон дека реката му бучи, станува и оди на реката: влегува во неа да се капи; при допирот со водата, се буди, се исплашува и се враќа назад в кревет; понекогаш ќога ќе го чуе кучето да лае, станува, го одврзува и шета со него; кога чкрта прозорецот од ветер, му се чини дека е на лулашка и се ниша на креветот.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Се прашуваме дали, ако Кинеското дрво ни значеше исто како и нему (како и морскиот брег и рамницата во близината поради која мисли дека светот е тркалезен, Црнците, шумата, ослободената пијавица и мочуриштето кое се граничи со гробиштата и игралиштето, црквата, неговата куќа, олеандрите, палмите и комарците, дабот кој има лулашка направена од автомобилска гума, лулашка која треба да се поправи, вилицата на ајкулата, школките од левата и од десната страна, и гризот за доручек) - па, само се прашуваме.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Јас бев неодамна вратена од Лондон, и таму со Ивана цел еден ден, од утро до вечер, поминавме во еден забавен парк полн со најлудите и најстрашните тобогани, возови, лулашки и разни други чуда, што ни во Евродизниленд во Париз ги немаше, па рингишпилот не ми беше никаков предизвик.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Добро, ама немој многу да си играш на лулашки за да не паднеш, - ме предупреди, како да знаеше каде ќе одам.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Замислив како поради мене веќе нема лулашки.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Не ми беше жал, затоа што можеби таквите како Миле ги кршеа лулашките кога беа убави, чисти и нови.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Седнавме на една клупа покрај оградата и ги гледавме децата кои си играа на лулашките.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Под таа јаболкница често се правеа семејни собири, пијанки, ручеци, зимници, романтични вечери, интимни средби..., а она со кое секогаш беше украсена е лулашката на која пораснаа децата.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
- Ева, ручекот е готов - извика нејзината мајка од прозорецот кој гледаше право во лулашката.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Помеѓу првата рампа и кулата се наоѓаше детското игралиште, нивелирано ниво како ливада, и овде двајца мажи работеа копајќи дупки, веројатно за темели за вртелешка, лулашка, лизгалка и друга опрема.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Сепак, она што најмногу го предомислуваше беше развиорената кадрава косичка на Ева, која ни за момент не се одвојуваше од лулашката.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Утрата се будеа во нова сончева преѓа, а ноќите нудеа лулашка спокој.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
На другиот крај од дворот се поставени две мали голчиња и вратило за тресење теписи, на кое висат дрвени лулашки, од евтините од Битпазар.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Само со тебе и со ниедна друга ја почувствував лулашката на спокојот...
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И во пеењето – спомен, ја има Фанка која бери грозје лисичина и падарчето кое ја фати, а не сака бакшиш пендолира, туку сака, леле, црни очи... и калеш Донка и Калината руса коса како тељови за тамбура и лулашката на Ѓурѓовден и...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
