луксуз (м.)
Кај нив тоа беше луксуз. Кај него беше нешто сосема друго.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Не ти требаше таков луксуз! - рече доктор Коста.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Тоа е моја работа, но ти не рече така. Ме лажеш. Што ќе ти биде, лебати, тоа луксуз?
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
— Од каде олкав луксуз со касиерска плата?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Луксузот што овде го гледаме, дури и ако делумно ни се допадне, секако има сосем особен стил.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ако го цените својот приватен живот не дозволувајте си го себеси тој луксуз да бидете ранети, бидејќи тогаш, многу брзо, сиот ваш приватен живот ќе се претвори во јавно ВЦ. (...) Кога ми беше доволно добро, почнав да ги читам сите весници и списанија во кои имаше статии за случката.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Сите имаат имиња како од некаква криминалистичка оперета, или филмски прекари (Рафал, Џони, Браво, Скот...), го премолчуваат својот идентитет, чекорат по облаци, благо, речиси нежно се лизгаат кон смртта и на крајот себе си го дозволуваат луксузот на кукавичлакот за конечно да фрлат сенка на својот „имиџ“.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Трпеливоста кон другиот е луксуз на оној што нема страв за докажување на својата волја, поточно, на оној што знае дека со сигурност може да го брани својот идентитетен интегритет и да го докаже својот праг на толерантност секогаш кога непријатноста во однос на другиот ќе ја пречекори мерата на неговото трпение.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Пингвини во Кенија се чист луксуз, беспотребно трошење средства и мачење на кутрите животни...
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Тој луксуз се подразбираше и без наредба, без плаќање. Тој е изгубен.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Па сепак, ограничениот луксуз што го ужива тој - неговиот голем стан на убаво место, поквалитетниот текстил на неговата облека, подобриот квалитет на неговата храна, пијалак и тутун, неговите двајца или тројца прислужници, неговиот приватен автомобил или хеликоптер - го ставаат во свет различен од оној на еден член на Надворешната партија, а членовите на Надворешната партија уживаат слични предности во споредба со угнетените маси што ние ги нарекуваме „ пролови“.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не за богатство, или луксуз, или за долг живот или за среќа: само власт, чиста власт.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Или дедото Шишко сосема се грижел за мојата исхрана па она што сум го имал стиснато меѓу дланките сум можел да го употребам и за таков луксуз!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Споредени со нивните претходници од минатите векови, тие беа помалку грабежливи, помалку наклонети кон луксуз, пожелни за гола власт и, над сѐ, посвесни за она што го прават и порешени да го скршат отпорот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Или луѓе немаат леб да јадат, или тераат тежок луксуз.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Затоа, ниеден велгоштанец не повраќа од својата черешновица; тој луксуз им го оставаат на јабанџиите.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Никогаш не се прашал кој го крстил со тоа грдо име и затоа не се погледнуваше во огледало, едно што по домовите ретко имаше такви луксузи, а друго и затоа што не сакаше да си ги гледа мозолките по лицето.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Во Москва мастика за џвакање беше луксуз, а во Будимпешта фармерки РИФЛЕ ем луксуз, ем капиталистички заговор.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
А од каде солзи? Солзите се луксуз сега, сѐ стана луксуз замене освен чекорот во снегот, кој врвеше тихо, па молкум ме сопнуваше пред навирот на солзи...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Можеби револуциите се неговиот единствен луксуз во кои застанува во првите редови, но брзо ги губи илузиите, нема режим што може да го спаси, принуден да се приспособи на секого и сешто...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
