лира (ж.)
Раководител на градот го пикнале! Ќе изгниеше во затвор поради аферата во Ракитница ако не прежалев сто лири за рушвет!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
ЈОРДАН: Де! Де! Триест лири за Симка и дваесет за свадба, доста се. Педесет лири не се многу...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Каде се чуло четириесет лири мома да се купи? Злато е тоа, еј!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Како нов момок, уште неопитен во работата, ќе ти платиме отсега — Крстовден до Гурѓовден четири лири пари, рана и опинци, бидејќи има повеќе од половина година.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Токо, едно сакам дедот Петко да му каже: јас не сакам од него ни лири, ни вранги, ни бели меџудии. Не су кобила да се продавам.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Бре, како така, слепелнику! — вели Шпиро. — Два товара руба ќе ти донесе, угу за една лира ли да и а земиме?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Внатре имаше шест златни лири со кои Луман плаќаше сѐ што зел од Бошка.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
А една лира имаа. - Кај да бараме уште две? – рече таткото очаен.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ги извади парите од крпата каде што ги имаше завиткано и му ги даде на Лумана, а тој бркна во шамијата, извади неколку лири и му ги подаде на деда Бошка: - На, за маката.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
И кога му пристапи Викторија, да му бакне рака, освен со низа флорини, стариот Карче ја дарува уште со пет лири одгоре... дајреџијата
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
„Еве тоа имам ...лира и пол сѐ на сѐ!“ „Лажеш, чифутине!“ „Жими очи!“ Ножовите се иставаат.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Патрокле му ја грабна лирата од рака И почна да ја мазни меѓу прстите. - Триесет грама, - рече Арсо.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Патрокле сигурно има повеќе пари. Сигурно, трговец од Крит, во лири е закопан.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Но, ете, ништо не помогнало: не помогнале ни потерите, ни наредбите, ни уцената во златни лири...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Колата втаса... Двете сестрички го прегрнаа Гоцета, мајка му го избакна, а пак татко му за среќен пат му спушти во раката златна лира...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
За две лири мудурот е во состојба низ покривот да те пушти да влезеш.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
— им вели Толе и им запрети оти ќе ги обеси ако не стигнат пушките уште за некој и друг, месец, кога ќе треба да се употребат.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тој тргуваше со нив како Јаков Евреинот со јагнешките кожи.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ако зеде рајата главата и сака да платит — нека платит.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Фативме адвокат и тој направи тужба до судот; во неа смртта на Ѓеро ја процени на четириесет и осум илјади лири.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
