липта (несв.)
Му се стори како да чу и придушено липтање...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
На Ники ѝ е пресечен гркланот, уште крвта ѝ липта, ѝ подџбурнува под гушата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тоа вратичето недозатворено удира и крцка и на намерникот му се присторува дека некој липти и плаче.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Момчето липти, преплашено гледа во очите на Ѓорѓи, трепери.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Зад неа сега - посилно дува и завива ветерот и се чини дека зад аголот на трошната куќичка некој липти и тивко потстенкува и плаче...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
