костум (м.)
Што ќе помисли Киркор за него кога навистина тој нема да појде и не појде денес да си го плати костумот со штедрата рака на богат расипник.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Продавачот беше истиот, малку побел, малку помал, но во истиот класичен костум и истиот официјален израз на лицето.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
- А потоа, другар? - Што потоа ? Така освежени, секој ќе облече костум сошиен по негова мерка, чевли лукс, на врат вратоврска или пеперутка и на прошетка по Атина или во кафеана на кафе, чашка “Метакса” или “Узо додекато варели”.13
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Сонуваше како одат на венчавање: таа облечена во истиот тој бел фустан, со бело венче на главата, а тој во црн костум - во костумот од татко му што го облекуваше само на свечености или кога ќе заминеше на некој научен собир; алиштата му се поголеми, а шеширот му паѓа на очи па постојано го поткрева.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
...исток и запад сепак остануваат само поаѓање и заод а преминот потполно емотивен засолнет од броење од подоцна од порано топлината на кожата (пресвлечена во пижама спортска маица свечен костум) е тука под ткаенината каде не сум ниту добар ниту зол ниту малограѓанин ниту бунтовник единствено љубопитно тело...
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Ти реков, го видов како жолт канарец. додека те чекав, еве го пак, сега во син костум.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Не можам, а да не му се восхитувам на Хорацио Цвикало на господските гестови, уште повеќе кога ќе ги поврзам со тенко потстрижените мустачиња, светлите костуми со пруги и склоноста кон дебелички жени со огромни дојки.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Си нацртал мустаќи со црн креон, си облекол во свечен костум и буум! – Страшно...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Претходно исчисти ја собата (сето нечисто стави во два куфера), дотерај се, суреди си ја косата, облечи го костумот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Мажите во бели кошули, во одела, вратоврски, уредно избричени и исчешлани, жените во костуми, во чевли со високи потпетици, со уредни фризури.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Газењето и угнетувањето на Жената, вулгарните вицеви и арогантниот тон што го манифестира тоа суштество во темен костум на Жан-Пол Готје, веќе по првите неколку моменти смислено предизвикуваат отпор.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
ЉУБА: А зошто е тој во средновековен костум?
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
William S.Burroughs Пристоен човек во класичен костум со машна, и понекогаш со честерфилд, никако не е она за што би го сметале на прв поглед.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Меѓутоа, вистинска, е тагата во очите, тој поглед позајмен од Buster Keaton. Wil- liam Seward Burroughs е радикален во правата смисла на зборот, револуционерен креативец и нонконформист, кој во едноставниот костум пронаоѓа совршено руво за преправање и борба.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Но тој, натрапникот, во очите на велеграѓаните останува непоправлив примитивец, недоучен провинцијалец кој на темни костуми со кравата навлекува бели чорапи претворајќи се себеси во припадник на племето white socks, како што го прекрстува метрополскиот сленг.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Кога бевме млади студенти, единствена слика на човек што младите луѓе можеа да ја видат на улиците во Лондон беше еден постер на човек со сиви слепоочници, темен костум, бела кошула.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Стариот човек носеше пристоен темен костум и црна штофена капа турната назад над сосем белата коса: лицето му беше црвено, а очите сини и полни со солзи. Баздеше на џин.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Веќе не сум преокупиран со гладот или вошките, носам испрани и чисти алишта, повеќето сум во костумот што ми падна на лотарија во Гаково, косата измиена и со патец настрана, снагата капена во бањата кај градската болница, а не сум ни гладен, бонлук леб и мрсно, па кога се враќам од часови, сечам голема фелка леб, ја мачкам со сало и врз неа ставам леени колбаси, едно или две куси коматчиња.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Најверојатно ќе ја напуштев гимназијата ако се случеше вошката што ја фати Нанчо да се прошеташе по кафената боја на костумот и да ја посочеше некој со прст. За среќа, ја улови Нанчо. Сполај му барем за тоа.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Во истиот момент еден човек облечен во црн костум, како за концерт, се појави од една странична уличка и потрча кон Винстон, покажувајќи возбудено кон небото.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
