кореспонденција (ж.)
За илустрација земете го изучувањето на класичните и новите јазици и кореспонденцијата на комитетот или распределувањето на четите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Преведува добар дел од нашата кореспонденција.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Според второто стојалиште, што го застапува и Соломон Маркус, се укажува на функцијата според која „звуците во поезијата и преку неа стапуваат во директна врска со човечките доживувања после симптоматските и симболичките коренсподенции помеѓу фонетските појави и вонјазички појави.“
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Овој репрезентационализам не може да биде прилагоден или со прагматистичкото настојување дека вистината не е прашање на кореспонденција со интринсичната природа на реалноста, или со деконструкционистичкото отфрлање на она што Дерида го нарекува „метафизика на присуството“.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
И долгогодишната кореспонденција помеѓу Гете (Goethe) и вајмарската дама Шарлота фон Штајн (Charlotte von Stein), мажена госпоѓа со седум деца, ја доживеала својата драмска транспозиција: пред некои триесетина години германскиот драматичар Петер Хакс (Peter Hacks) напишал успешна монодрама со долг наслов Разговор во куќата Штајн за отсутниот господин Гете, која со голем успех се изведувала на многубројни европски сцени; во тие години на подем на таканареченото женско писмо, актерките просто уживале да ги екранизираат пустите машки мани на големиот светски класик...
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Оваа кореспонденција за ангажирањето на Иван Михајлов во британските планови за започнување некаков отпор на Балканот предизвикале интересна размена на мислења меѓу повеќето британски служби и агенти.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Во тој контекст тој истакнува дека името што се споменува во коресподеницијата сигурно е „Ванчо Михајлов, бугарско- македонски терористички лидер“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Но нема да биде почетокот на една долга кореспонденција помеѓу Европеецот Гијом Аполинер и Балканецот Фаик Коница (која ќе трае до 16 октомври 1913 година), нивните две средби во Лондон (во 1903 и 1904), меѓусебната соработка во нивните списанија, Les Festin d` Esope на првиот, Albania на другиот туку и сведоштво на едно ретко европско-балканско пријателство и за проникливо разбирање на суштината на другиот...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
