комунизам (м.)
— Кога ќе победи комунизмот, ми вели, ќе се исправи и мојата природа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И во двете беа споменати македонските организации: НОВ, АФЖ и НОМС, како туѓи агентури и подривачи на комунизмот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Спасувајќи ја Македонија за Грција, ја спасуваа Грција од комунизмот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сталинизмот, уште со предвоениот пакт со хитлеризмот, ја компромитира иднината на комунизмот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ние, помалите деца, макар што никогаш не го разбравме значењето на зборовите „социјализам“, „комунизам“, „работничка класа“, зборови кои најмногу се повторуваа, мислевме дека се тие најопасни за нашите кози.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Поради козите нашата прославена работничка класа никогаш не би можела да стигне до комунизмот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Само во онаа мера во која феминизмот е повеќе од едно прашање на специфични реформи тој е аналоген со комунизмот од деветнаесеттиот век.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Затоа современата феминистичка политика е поаналогна со аболиционизмот од осумнаесеттиот век отколку со комунизмот од деветнаесеттиот век.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Посткомунистичките жени исто така се соочуваат со прашањето дали конзервативните трендови во однос на жените во посткомунизмот се израз на еден патријархален културен систем кој му претходеше на комунизмот но беше држен под контрола од страна на марксистичкиот систем, или дали тие се резултат на самиот марксистички систем.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Од урнатините, што некогаш беа заедничка куќа, српската страна го извлече сивото одело на комунизмот и го натегна врз својот претседател.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
(...) Комунизмот, значи, го доживува самракот кој е неминовен; но, она што со него умира не е тоталитарното мислење туку идејата за свет што би бил заеднички за сите луѓе.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Еве како, според истражувањата на Ајзенк, се распоредуваат одредени политички ставови во однос спрема овие две базични димензии: од книгата демократичност „Психологија посткомунизма“ на Миклош Биро; Београдски круг, 1994, анархизам промискуитет либерализам интернационализам религиозност отфрлување на смртната казна пацифизам патриотизам атеизам радикализам конзерватизам етноцентризам комунизам фанатична религиозност шовинизам милитаризам фашизам тоталитаризам Во книгите на Бодријар речиси по правило (слично БОДРИЈАР како кај Дерида) не постојат никакви предговори, поговори, коментари или „објаснувања“ како тој всушност треба да се чита. 6 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Чикатило (заедно со George Bush) не само што му зададе последен удар на комунизмот, туку внесе нов, политички аспект во софистицираната американска канибалистика на „тивките јагненца“ и „американските психопати“.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Заразени сме со овој вирус - со демоните во нас и околу нас.“
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Кога комунизмот заврши, државата му го продала на некој приватник.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Беше евидентно дека вистинската публика за нив не беа земјоделците туку западните туристи кои доаѓаа да го видат комунизмот.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Тоа беше време на интензивно дружење со двајца андерграунд поети, Поп Дучев и Ванчо Ѓошевски - Irfante кој сѐ уште живее во Берлин - место каде заврши последната европска војна и од каде почна реално да се распаѓа комунизмот.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Денешниот комунизам е “интернационален” само во таа смисла што своите пароли ги собира од московските арсенали.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Не случајно е поставен на ова клучно место, на пресудната барикада во борбата за преобразба и создавање на новиот човек на комунизмот, во единствениот „дијалектички процес“, својствен само на албанскиот народ, во конечното искоренување на троверството, во дефинитивната сталинско - комунистичка преобразба на масите.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Кон крајот на четириесеттите години ќе следуваат низа судски процеси и егзекуции во редовите на свештенството, што ќе доведе на крајот Енвер Хоџа, во 1967 година, да ја прогласи Албанија за прва атеистичка земја во светот за што поопстојно сведочи и книгата на Стефан Куртуа Црната книга на комунизмот. (Stéphane Courtois, Le livre noir du communisme).
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
