колче (ср.)
После да се измери и да се закачат колчиња и дури потоа да се почне со работа. Без да мине главниот турски инженер, ништо не бидува.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
да извидиме кај се, да наслушаме што зборуваат, и
ние одиме и врзуваме колчиња, за да ни веруваат, ама со
нас имаше и еден Бугарин, ни го присливија, како нивни
човек, ама тој страшлив, идеше до некаде и застана, јас,
вели, не можам повеќе, не сакам со секој да се борам, вели, да не сакаш и душманот да ти го одбереме, велиме
ние, и одиме, го помоливме да иди, и заминавме, а тој
остана во нивјето, во калта и ние наближавме до теловите, до окопите, и слушаме зборување, ама ништо не разбираме, ни бегаат зборовите покрај уши, не знаеме дали
се англиски или грчки,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
КУРТА: Кога ќе му протнам колче низ стомаче!
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Немајќи друг избор, се вртам уште еднаш да погледнам кон Сатирот и тамам погледнав на која колчето на коешто седеше кога одеднаш еве го Сатирот зад мене.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Сатирот, неговиот телохранител, седи на едно колче тука, малку понатаму, некако како зад нас.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Потем заби едно колче над привот ред, над бездната, врза една ортома за колчето и побара од нас да сплетеме кошница во која ќе може да се смести човек.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Окопав неколку околу коренот, ги обрежав и им ставив колчиња.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Колчето го пресекоа на три дела, а секој дел уште на три помалечки делчиња и тие девет коматчиња ноќта се ставија под Љупчо за да мочал на нив, а другиот ден ги однесоа кај Тина за да ги потнела, ама Љупчо не престана да плаче, башка што си дадоа сто динари.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Тина Гледачката, мајка ѝ на Ангелина, ме натера да барам дрвено колче на кое се врзувала коза, крава или коњ.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
