коленица (ж.)
Водата им досегна под коленици. – Да се вратиме на чун – плахо прошепоте Мече. – Почекај ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
На нерамната, проредна турска калдрма лежеше долгонот човек во широка облека закрпена на колениците.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тој одеше војнички, скоро не веткајќи ги колениците.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Зелената басмена кошула ишарана со разнобојни јави му беше секогаш извадена над панталоните одамна износена и закрпена на колениците.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Илко без да сака погледна во неа кога слегуваше, ѝ ги виде облите коленици и малку над колениците.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој со болка во влажните дланки и колениците се исправи од калдрмата, и потрча не сфаќајки уште дека не е ранет и дека само се лизнал.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- Немојте да ме стрелате. Туѓинецот е вкочанет. Нема сила да падне на коленици.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Колениците ти трепетеа. Студено е овде, реков.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Зачекори полека кон неа, несигурно, без нужен такт на ловец пред чии очи е смртта паѓа на коленици.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Како сите порои да минуваат низ ова село, кај и да стапнеш пропаѓаш до коленици во густа леплива смола.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Отиде по она утро кога облеков долги панталони, и сѐ можеби заради нив стана, заради тоа сокривање на моите изгребани коленици. Го одведоа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Суљо ја исправи прво главата, се поткрена на коленици, долазе до султанот и му ги бакна полите од скапоцената облека. – Милост, честити царе!
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Сите се зачудија, но се исправија на коленици и послободно му се заѕурија во очите.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Каде да го ставиме кога спиеме со свиткани коленици?“ „Продајте го“ , им предложи и виде дека за миг го облеа надеж. „Познаваш ли некого што ќе го купи?
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И мислеше дека може да ја намали уште повеќе, до своите коленици.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ја заборавија ретката гостинка со нацртани веѓи и многу остри ковчиња под тврдата облека, ја заборавија и својата бедна машкост и се обидоа да се извинат, набожнички, вернички, лакејски. „Оче Симеоне...“ Им одговори на непоставеното прашање, отсутно, не дигајќи ја главата потпрена на колениците: „Еднаш еден ваш коњ пуштив да спие кај мене.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Пречи. Но, бигадирот Језекил сега загази до коленици во таа вода и мораше да продолжи да гази.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Се будеше со вресок, испотен, со коленици што потреперуваат, мајсторите крај него си спиеја во онаа изгубена и за него веќе недостижна топлина на мирните постели и тој дури по подоста време, исправен на своето, легло, неприемчиво и змиско, немаше од кого друг ни да го крие освен од себе тоа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
На тоа мислеше дури кога трагата го искачи на еден висок срт, дигнат над сите бели шуми наоколу, заздишен и со првата болка во колениците.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ги стискам колениците и велам: - За нашите, в шума.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
