климне (св.)
Тој беше повисок од таа здиплена наполно старичка, онака сува и вдовички свитката у две губи, таа појде кај Башмајсторот, нешто зборуваше таму, Башмајсторот само климна неколку пати со главата, загледан во орото, а Змејко тогаш можеше да го чуе оној глас на старичката, тој глас од тажаленките во летните приквечерини, кога рече таа: „Чувај ми го, мајке, добро.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Така и се реши на состанокот на Партиската ќелија, нели, - се сврте кон бригадирот и овој неколку пати климна со главата, потврдувајќи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
При секоја негова малку почудна постапка во неговото растење и во младоста постарите луѓе околу него климнуваа со главата и зборуваа сѐ за оној, за неговиот предедо.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Климнав со главата дека можам да станам.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Го памтиш ли Јован? Нумо климна со глава.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
А оној кој ме селеше, тој страшно умираше, не го пушташе никако, можеби дека црквата ја сруши, а и воопшто... Човекот климна.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
„Пришла весна смерти, Семјон“, се издиша дед Павел а потоа се сврте кон мене, ме погледна: Дали сум го разбрала? Климнав со главата. „Пролет на смртта“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Јас климнав со главата.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Роса од радост не може да исфрла лафови, само климнува. Очите ѝ се полни со солзи.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Пелагија климнува и црпнувајќи ја Пеличка силно ја стиснува на своите гради и не чувствувајќи ја нејзината тежина тргнува пред Перса правејќи ѝ пат до широкиот двор.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Пелагија само климнува Така е, мајко Персо, во нејзиното срце има место за многумина, за сите Егејци, како и во твоето! Перса длабоко издишува.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Маркус прашува полн со сочувство: „Јуар кантримен?“, а јас климнувам со глава.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Климнав со главата. Слушав како жените околу нас зборуваат за себе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
На враќање, таа климна со главата, чинам олеснувачки, на мојата неукост.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Добраноќ, му рече тој некому климнувајќи му со главата. Се чини и се поклони.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Тој климна со главата и подголтна. Подзастана, а потоа продолживме да чекориме по кејот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Тој ѝ климна со главата, а таа само срамежливо се насмевна и го трга погледот на страна, чувствувајќи како ѝ шика врелина во лицето и како врвовите на ушите ѝ горат.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Таа само климна со спуштен поглед и зажарено лице, велејки „благодарам, пријатно“ и забрзано појде накај дома.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
- Без проблем, тето, - со одобрување Рада климна со главата. Ќе те заменам, биди без грижа.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Смешно му климна со главата, онака како што секогаш прават луѓето кои се љубезни од навика и по малку збунети од ситуацијата во која се нашле.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
