кепец (м.)
Појдовме кон градот задоволувајќи се со мали пакости: на кепецот костенџија му ја изгаснавме карбитената ламба, во отворениот прозорец на писарот и бабицата фрливме мртво глувче, на еден поп му рековме баксуз.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Пак сам. Во аголот памучен палјачо се истргната нога, на ѕидот восочни кепеци на пелеринки.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И сепак чу? „Што сакаш ти?“ На двајцата кепеци им беше непријатно.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Забележа: тој што никна од стеблата и самиот прав и необичен како стебло, гледаше во се со исти очи - и во кепеците и во нејзината осина половина.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Без интерес гледаше: по модрата врвица кон девојката се движеа тројца - јако момчиште и двајца кепеци.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
42. ОД ИСКРА ПЛАМЕН, ОД ПЛАМЕН ПЕПЕЛ - развиток буен од смеа во плачка, од страшен џин и пострашен кепец, од горски тигар - домашна мачка...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Би бил највисокиот кепец на светот“.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
