камион (м.)
Камионите профучуваа покрај двајцата бегалци и ги засипаа со облаци прав.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
По планот на Беличот – отсега така ќе го викаме светлокосиот – со возот требаше да се префрлат до последната станица, а од таму со камион или некоја кола да продолжат до бригадните логори.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
По патот заврвеа луѓе, коли, камиони.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Се вртеше, им даваше знак на пајтоните и камионите кога и каде да минат.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Но еден здив беше во тие раце, една придушена детска смеа, една недовршена игра, пресечена од тежок камион.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Одеа молчаливи и загрижени еден крај друг и го влечеа на улар наследникот на коњ нестрпливо чекајќи да се разминат со камион, луѓе, или просто, детска количка.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Толку беше разволнувана, да не виде како се судрија со тешкиот камион.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
По огромните докови се засили вревата... Река од забрзани луѓе, камиони, возови и бродови...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ноќва можеш да се префрлиш таму со камион.“ „Од утре,“ се исправи и Отец Симеон. „Дојдов кај тебе заради тоа утре зашто бев сит од номадство. Благодарам.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Но околу полноќ пак се вратија полицајците и во затворен воен камион ја кренаа и протераа од целото гратче саканата и почитувана старица...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Така тој ја пропатува едната половина од овој широк свет – доволно му е кога е дете! – токму сакаше да појде и понатаму, туку шоферот го донесе дебелото црево и – почна да го мие извалканиот камион.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Секое утро оди тој до неподвижните автобуси и камиони на улицата, ги гледа, ги отвора нивните врати, разговара со шоферите, влегува во кабините, и црта прави и криви линии врз големите, правливи врати на овие возила.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Додека тој си седи дома, тоа наместо него патуваше неговото име што тој си напиша врз правливата врата на големиот камион.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Најпосле и камионот запре. Еден меѓу нив замавта со рацете и гласно се развика објаснувајќи им нешто на војниците.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
По патот најпрво се зачу брмчење, кое сѐ повеќе нараснуваше, а потоа на кривината се покажа камион со неколкумина Германци.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ги чекаат долу на друмот да ги натоварат селаните на камиони.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Кога се враќав лут, откако ми ги зедоа парите, кај Петковото анче имаше три германски камиони. Германците внатре пиеја ракија.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
По друмот почнаа да брчат и да врват камиони.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
По пукотот се разнесе силно лелекање и викот, како и постојано пукање на камионот, кој пламна зафатен од пламења.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Има и некакви железа. И некаков расипан камион...
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
