истрпне (св.)
И штом ќе го чујат на куршумот екот низ планини диви, ќе истрпнат многу.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Тие истрпнаа. Во чунот имаше само еден човек.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Таа моментално истрпна и се уплаши да не врви некој по улицата да ја види, но во мракот и да врвеше некој, немаше да познае дали е таа или мајка ѝ.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Преспанци истрпнаа во ужас.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тој истрпна. Срцето почна силно да му чука.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
„Ќе ги изгубам кучињата“ истрпна, па почна да ги довикува.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Тие ќе ми ги подбуцнат штиковите под гушата, а јас ќе истрпнам и ќе си речам: господе, ќе си речам, зар и мене ми се доброја, ќе си речам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само уште еднаш се насмевнува, свртен кон прозорецот и истрпнува, се предава. Од раце ми избегува детето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Луѓето над него се мачат, а и тој се мачи и истрпнува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Крцка и истрпнува планината: полазуваат сите змии и гуштерици, сѐ што се нашло пливнало по земјата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И така: пооди, пооди, и истрпни.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мајка истрпнува, ги собира рацете и се прекрстува над татка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се стресов, чувствувајќи го истрпнувањето на телото, како самиот да паѓам во празно.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Јас истрпнав. Сетија дека ја сменив ликијата. Посивев. Тие тоа чекаат.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ја зедов машината за пишување и почнав, истрпнувајќи во снагата од некој студ што доаѓаше не однадвор, зашто надвор беше врело лето, туку одвнатре.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
