изникне (св.)
Врз основа на сето тоа што го реков јас за историјата на националните имиња што се имаат сменувано едно со друго, како и за причините за тие сменувања, ќе изникнат многу злоупотреби.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Скинете од неговиов корен и посадете си го на дланката На неа да изникне мала Сама Бука И нешто како детето во вас.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Тревата одамна изникнала. Се зеленее и веќе пораснала.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
На Толета му се отворија очите и се осети окуражен кога разбра дека и други како него мислат за она што сам си го постави за цел; а Трајко и Атанас, задоволни што ја исполнија задачата што им ја возложи Организацијата, дури и со факти ќе докажат со двесте и педесет лири, дека Толета го завртоа на нивна страна.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Колку убавини да се среќаваат во Париз, сепак, кога се слуша за неговите идни развојни концепции, кои треба да станат стварност по триесетина години, кај секого оживува своевидна заинтересираност, зашто се смета дека во периферните длови на овој град ќе изникне нешто екстравагантно, нешто единствено, зашто се знае дека тоа се случува во најубавиот град на светот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И тогаш во куќата каде што бил скриен малечкиот Исус, одненадеж изникнал бршлен, и така тој се спасил. - Хм, интересно... - рече полковникот.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Најстарата, тета Наца, во својата деведесетта, од прстите глисти ги изникнуваше Шопеновите полонези на раштиманиот метален пиано.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Се чини дека во трк се наближуваат стрелачките ланци, дека ситно yвечка оружјето... секој момент се чини дека од калдрмата ќе изникне сива, расплината фигура и ќе повика: - Стој!
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Човекот што дојде да седне со нив изникна некаде од темнината.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Од некаде изникна фудбалска топка и гардистите безгрижно ја шутираа по собранискиот тревник.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Во низата на корумпирани и неспособни политичари, кои, единствено беа загрижени за добрата финансиска состојба, своја секако, и на своите блиски, во тешките времиња на нашата транзиција, во севкупниот хаос продуциран од корумпираната олигархија, се појави човек изникнат од народот, кој го посвети својот живот на доброто на народот и својата голема енергија до последна капка ја троши за просперитетот на народот".
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Гласовите недосекнати, одвај стишени, ги наткрилија други: Изникнало цвеќе во момини дворови Ран бел босилек, црвен каранфил...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
