издува (св.)
Ја издува пареата пискаво и шумно и го стести просторот со задушлив чад на недогорен јаглен.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Се издува и се испавка па се врати без збор подрипнувајќи во одењето надолу како да се тркала со потскокнување.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
- Дувај ги, викал татко, издувај ги, велел, да нема ни раска на јатките. - Да не сакаш и да ти ги џвакам, мајката, му рекол еднаш Јоше Свирачот, ама татко не го заушил убаво, оти устата му била преполнета со ореви што ги крцкал со забите и од тоа не му се дослушувало.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Ебати животот, рече пијаниот гробар и пак го издува носот, го исекна.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ми го покри пареата, издувана од возот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Стоп! – Издуваа носовите на вештерките и самовилите пред решетководните крошни на џиновските дрвја од снежниот брег..
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Ако оцени дека околината е безбедна, ќе го издува носот кога тој ќе тргне кон неа: инаку, ќе треба да помине покрај неа како да не ја познава.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ги менуваше брзините барајќи ја соодветната и ја молеше да издржи барем до врвот, а потоа по удолницата белки ќе ја издуваше пречката и со порамномерен ритам ќе ги довлечкаше до дома.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Ја издува прашината, со растреперени прсти ја одврза врвцата и на маса почна да реди пожолтени исечоци од весници.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
И дали виде, не виде, како сувите ливчиња од роза ги издува во неповрат.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ветерот ги издува испарините и замаглините и видик се отвори до немајкаде.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Циљка, со испупчени усни дува. Ја издувува прашината, а потоа долго го гали со погледот.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
