изгрејсонце (ср.)
Сртот на планината блесна од изгрејсонцето така што виделината му го измами погледот на Србина нагоре и не забележа кога ефрејторот се најде зад Шишмана.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Гривата на планината далеку над нив побелуваше пред изгрејсонцето.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
13. ЗАМИНУВАЊЕТО Е ЖАЛОСТ, ДОАЃАЊЕТО Е РАДОСТ - го знае тоа младичот кому здравјето му пука: часовникот во слепоокото на неговата младост полноќното дванаесет со изгрејсонце го чука...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Деветото господ ѝ го задржа, и го крсти Трајан за да трае, а Блосоениот по „Блосоените врби“ под кои го изми на изгрејсонце.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Се најдоа и свидетели, овчари, кои тврдеа дека ја виделе Драганка како копа, точно при изгрејсонце, на Латинска Црква, чекор два, погоре од Кладенец и точно по средината на кладенецот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Играа, пееја, со вода од кладенецот, што ја црпеа со лејки, со бардињата што ги понесуваа од дома и кои како и момите беа закитени со маслинови гранчиња, со полски каранфили и црвени рози но и со плодови од цреша, со одмиваа - за здравје, за среќа и за личнота, На пладне се враќаа во населбата на ручек, а во бардињата понесуваа вода, од Кладенец, која не ја пиеја; ги затнуваа бардината и ги чуваа на темно и студено, сè додека не се исушеа гранчињата, цвеќињата и црешите на нив, а тогаш, кога тие ќе се исушеа, пред изгрејсонце, во недела, чупите ја истураа водата на куќните прагови, на портите, пред пондилите и трлата и на крстопати - овој пат за здравје, напредок и личота на домазлакот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Неговите жртви, на изгрејсонце, се расфрлени овде-онде по ридјето.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Сите се свртени кон изгрејсонцето, полето и Голема Река.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Таму, собирајќи секакви дрвени дробеници, има малку место во неа да се смести и околината: фабриката со оџакот што се брца во денот што постепено се разбиструва, бавчите во кои како да се напикала снагата на зградата, дрвената куќарка на Дине Бочаровски (скоро сите дрвената барака ја сметаа веќе за негова), големата куќа на неколку ката зад бараката на Дине со џамови во кои оти на високо проблеснува изгрејсонцето.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
„Па според адетот - завчера на изгрејсонце ги вапцав, само црвени - според адетот.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Ставив и залак во ношвите пред зајдисонце, го изедов изутрината при изгрејсонце, ги истрив рацете низ сребрени склопци...
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Чекајќи го изгрејсонцето, на мојот полусвесен кантар, го мерев времето, ја мерев тежината на македонската сага: тешка претешка!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Затоа, еден ден пред изгрејсонце се качи на покривот на зградата во која живееше.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
На него се сеќаваа единствено гладните скитници и бездомници, кои секој ден пред изгрејсонце пред неговата зграда наоѓаа три векни леб.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Н се врати на терасата. Го изгледа изгрејсонцето сам.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Срцето ѝ играше од радост, не можеше да замисли да потоне во сон...дури многу подоцна, во мугрите на изгрејсонце, слатките соништа сепак нежно ја освоија.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
„Ново изгрејсонце ќе ме пречека на другата страна на светот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Го слушам твоето срце како своето, го гледам твоето синило во зраците на изгрејсонцето, се бранувам во очите на брановите, а се огледувам во душата на длабочините.”
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Вистините кои се толку едноставни, а кои постануваа лаги ќе ги заменам со високи внатрешни прозорци преку кои ќе влезе чист воздух и мирис на пролетно изгрејсонце. Како почеток на нешто убаво.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Природата зеленокоса, бујна, неразбирлив говор на потокот изгрејсонцето и залезот... Ве сакам браќа Македонци и сѐ што е Македонско.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
