извади (св.)
Целото лето и есента што шета Силјан со дуовникот и на ден Митровден си дошле во Прилеп и извадил дуовникот пари да му плати на Силјана ругата, колку што беше погоден.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Таму нашите каурски царови извадиле голема војска да се бие со Турчинот, но како рекол господ да ја загубиме царштината, од сите парчиња на кои бивале раздробувани Турците никнувале нови Турци.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
ТЕОДОС: Да ја извадиш како знаеш. Со крпа, со фрча, со јутија.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Шуќур каде не ми ги ватија, оти и таму сега не остават да извадиш злато.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МАРА: Ништо, готови сме! Панде отиде да му ја извади зобницата на коњот и штом дојде нека ги земе пљачките и да кинисуваме.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МАРА: Извади ја, ќерко, од ковчег ризата што е за Анѓелета.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ископајте длабок бунар извадете ладна вода натопете лути рани да не горат, да не болат.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Тој извади од џеб два камена изврзани со коноп и со шарена минерска врвка.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Епилогот на оваа „дискусија“ (во која што не дојде до збор партизанот) беше сосем очекуен: партизанот ја извади од внатрешниот џеп на палтото својата збирка, внимателно завиткана во еден италиански весник, и - им ја даде.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Извади под црната престилка три стуткани банки и една по една ги премести од едната рака во другата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ја завлеков раката в џеб и ја извадив црвената крпа.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Баждар ја извади цигарата од уста, плукна и се заврте кон нас.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И почнуваше: како од пред една година скоро секоја ноќ му се јавувал на сон свети Илија, го носел во Мелница во нивата на Сталета Петков и го обесувал надолу со главата на големиот даб и му велел: „Ете тука до дабов сакам мекан да ми подигаеш да не одам да се потуркам од немила — до недрага", и го плашел оти душата ќе му ја извади ако не го стори тоа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И така осамна убав летен ден со сите свои убавини и лошотии, во кој витоливци извадија сноп.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој непара го бакареше ни Велигден, ни Ѓурѓовден, не гледаше да извади некој грош, оти требаше, ете, и да „везе“, и да „плете" и да „ткае".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ја размислил работата и една вечер, редницата ја тргнала софрата по вечерата, а тој го извадил ќесето со тутун, го наполнил лулето и му го подал и на синот: „Нà, запали“ – му рекол.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Така, кога ќе му дотекнело , ќе го извадел кавалот, и ќе засвирел.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
И ја извади петолирката од џебот.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
И тој неочекувано извади од длабокиот џеб две стуткани стотки, ги крена високо и удри со тупаница врз масата; ја покажуваше волчата челуст, црна и длабока болка во која тапо јачеа прашања.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Машинистот извади од својот џеб бледа и стуткана слика.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
