избезуми (св.)
- Што?! - се избезуми татко му на Митко и брзо по телефонот ја побара Противпожарната.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Во собата, под прозорецот со неколку матни дамки од месечината, некој јачеше од задоволство, додека шишкањето на ќебето и чаршавите го избезумуваше.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се избезумија од тоа, и тој, и Претседателот, иако тоа беше само мимолетна едвај забележлива повенатост и зимурливост со боја на смил во тие старечки црти.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сите беа избезумени и како луди трчаа де наваму де натаму по улицата.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
- Отрув ти се сторило, оди, оди! избезумуваше вујната во таков час.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Напати ќе се избезумам и ми идат мртовци на сон.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме избезумува постојаното заминување на возовите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ги стави дланките врз лицето, поседе малку така, додека јас и Бреза стоевме без збор крај неа, потоа стана, нѐ прегрна толку силно што ми се чинеше дека коските ќе ни ги искриши и рече: - Простете ми, толку ме избезумивте што не знаев што зборувам.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Анко не можеше да издржи: пламна од лутина, се избезуми.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Од тие причини се избезумив кога првиот пат го слушнав Документот...
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Тоа сосема ме избезуми.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
На пленуми и конгреси по име и презиме ги именуваа виновниците и дури тогаш разбравме дека растурници нѐ растурија, луѓе без трошка татковина, без корен и без дамар, бескуќници и арамии нѐ испокрадоа, лажговци нѐ исполажаа, безумници нѐ избезумија, та нѐ иселија и раселија...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Уживањето му се гледаше на лицето; некои букви му беа фаворити, до коишто кога ќе стигнеше, тој просто се избезумуваше: и си се поднасмевнуваше, и подмигнуваше, и си помагаше со усните, така што од неговото лице, би се рекло, би можела да се прочита секоја буква што ја извлекува неговото перце.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Мајка ми е избезумена, само супи му готви, му клава ладни облоги, а таја нејќи да јади, ако касни нешто веднаш го повраќа.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
- Знам (безумно промрморев). Бев шокирана. Се избезумив до крајност.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
