зимски (прид.)
Заплашувањето на првиот зимски здив внесуваше во нив бес - луташе таа мафија по улиците и оставаше зад себе јад и солзи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Во долгите зимски ноќи - калливи или виуличави, закитени со мразулци или уште неоладени од испливиот здив на студот - ловечката страст е поврела и понеобична кај селаните.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Пред тоа сѐ беше како и што треба да биде во еден обичен зимски ден со сиво небо, полна мешина обесено над густите дабови, бессилни да го стресат од себе жолтиот покрив на восочните лисја.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Штом го фрлиш зимскиот капут, не ти е потребен ни мантил.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Но бргу разбира: плашиците им се најсаканите рипки на месните луѓе. Особено во зимските месеци.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Рипна весело, набрзина си ги испегла своите замрсени пердувки и полета во студената зимска вечер.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
А волкот уште иститот миг се згрчи во едно ужасно зимско клопче и се отфрли далеку, колку два скока.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
По долгиот пат, којшто води за Солун, едно зимско јануарско утро, патуваа двајца патници.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Навечер, во долгите зимски ноќи, крај топлиот оган, дедо ти ти прикажува за „млад Гоце Делчев војвода“.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Му се зарадуваа на сонцето, му се зарадуваа на синото небо, на облаците, на ветерот, се зарадуваа и почнаа да раснат. Ѝ се радуваа на пролетта, на летото, на есента, а кога ќе дојдеше зимата задоволно го сонуваа долгиот зимски сон.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Само уште поцврсто ги стегна своите пупки и повторно се вовлече во зимскиот сон.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Добрина: посака на едно девојченце што свиткано од студ поминуваше по улицата, излитеното џемперче да се претвори во убаво, топло зимско палто.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Тоа ќе бидат убави денови, исполнети со работа, скитање по околните ридишта и кории и смирување во долгите зимски вечери, покрај огништето полно со жар, покрај саканиот старец кој ќе има можност да се изназборува за сите долги, премолчани месеци во планинската осаменост.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Набргу се слеа со темната, снежна зимска ноќ.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А кога старецот ќе се врати, момчето пак ќе остане со него, до крајот на зимскиот распуст.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
10. АТОВИТЕ СЕ РИТААТ, МАГАРИЊАТА ТЕГЛАТ - а може и во лаките коњ до коњот да прета, а магарињата по брдата, од змиските легла, за тие коњски кошкања камшици да плетат...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Мечката Мирна три години го преспиваше зимскиот сон во една пештера.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
ЗИМСКИ ШУМОВИ Декември изненаден од нечеканиот шум на студот ја свива кожата на градината.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Сега седам на тремот и мислам на убавите сенки стопени веќе во синиот чад на зимското небо.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Се случува чудото и старата кора потерува ситни кичери од лисја како крести на зимските пилиња в далечина што гинат.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
