земјоса (св.)
Лежи од војна световна, лежи — и веќе земјосал — силно го тага изела задека тука загинал.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Ветерот го однесе нестудот, се земјоса есента ќелава.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Се сврте кон мене и со срдит глас рече: Зар не гледаш, зар не виде оти јас сум ангел, а не старица која чека душа да испушти, да се земјоса...
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
