зелник (м.)
КАТА: Ете, де комад — зелник со кисело млеко. Колку да поминеме вечерва...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Од слеп сиромав, манастирски ѓак, се најаде првин леб, со лебот побара сиренце, мавца, сланинка. Му текна дури и за мазниче — зелниче, та дотера дури до алва. Оти пак да не тера човекот?!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Работил човекот, печалил, ќе крка зелници — одговараа други од друштвото што одеше горе со добиците по дрва или си идеше од дрва.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Маловата невеста Тода, други мислеа дека Крсте се оближува околу зелничето, мазничето, питулиците што ги носеа постојано Неда и Стојан и ги делеа со Крстета, трети мислеа трето, четврти — четврто, но никој, па ни самите тие не можеа да објаснат како се спријателија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој тамам ќе попрестане, а дедо Геро пак ќе му ги покаже забите и ќе му пристори: - Хе-хе-хе-хе... и така со ред додека дедо Геро не го изел зелникот, а Митре останал гладен.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
А ручекот убав: цел зелник и кобле кисело млеко.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Види го ти мечаров! Бабичката му донесла зелник, тој стои како смрнат ќутук.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Добро, Коле. Ќе ти месам зелник со штавеј и ќе ти пратам ручек по Рушка.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Трајче седна. Бабата му даде да руча зелниче, а чичко Тале зеде игла и конец и излезе надвор.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Со штавел и киселец е! - го фалеше дедо Алексо зелникот, но тоа воопшто не му беше потребно, зашто двете момчиња веќе го голтаа вкусниот зелник.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
По средината на полјанката, најубавото и најчистото место, беа распослани бели, ленени чаршафи, а врз нив веќе беа наредени тепсии со баници и зелници, тенџериња со чорба и грав, пиперки, чинии со сирење, со зелје.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
— Е, кој се, де, кој се? Сакам да знам за кого ќе месам леб, зелник. Кого ќе ранам од нашата сиромаштина?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Григор се кикоти и го собира челото ко зелник. Пак ги покажува пожолтените заби.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Нешто ми стои на главата како тепсија со жежок зелник, како табла со топли лебови.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И така: згоре-удолу, Џемо полјакот го враќа дома. Ја спружува пушката во скутот и бара зелник со кисело млеко, бара што има и што нема. Сѐ што му сака газот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Со џандари, со `ртки, со загари и со некои нашинци, лижнигазовци, оттаму, од Прилеп и од Битола, ќе клапнеа уште одвечер во населбата и ќе им заповедаа на редовниците да им приготват убави вечери - питулици, мазници, зелници, печени кокошки, пресни погачи, чомлеци и јании; откако ќе се накркаат, ќе се налокаат вино и ќе се акнеа да спијат во гостинските одаи, за таа цел, за нивното доаѓање, предвреме напрашени за од страна на болви, вошки и други инсекти.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
— Како да делиш кори од зелник, велам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Месив зелник со праз, вели, или да ти сварам кафе?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Еднаш или двапати во неделата сукаше зелник и кога ќе станев, тој веќе го испекол а јас ќе го најдев уште под вршникот, топол, за да појадувам.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
„А балистите?“ „Какви балисти! Нашите одат таму по бачилата, кркаат млеко, зелници, маст, сирење и урда, а тие им кажуваат на балистите да се тргнат.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
