залипа (св.)
Го стегна нешто Мечета во грлото и само што не залипа на глас.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
„Никола...“ Ги покри очите и залипа, и веќе тој, иако пред него беше болен, не можеше да се чувствува како лекар.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Висока, безгрешна, со пламени коси. Залипа со акордот на виолината, со звукот што не бил болка.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И не испивајќи ја чашата се потпре со чело на тврдата маса и брзо, неочекувано залипа како дете.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Дај ми ја твојата рака, Никола, залипа. Прегрни ме, сокри ме во себе.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Столот под неговиот сосед и сам залипа, закрцка, го покри неговото шмркање.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Залипа и со обете тупаници се удри по чело.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Во тој миг Марко залипа: „И јас сакам да станам пионер.“
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
- А јас - настојуваше Крстовица - вака би му кажала во книгата на стопанот: - „Стопану Крсто, здравје, имам, сполај богу и...“ - и таа залипа.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Ќерка му се превртува во својата постела и залипува, а човекот не знае - на сон ли плаче или таа е будна.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
И немо залипал со празнината на усвитената утроба.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Воздивнувал за да не залипа - сѐ што се случувало било премногу за младоста во таа проклета пролет.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Не можев да се здржам да не залипам во тој свој прв ден на понижената машкост и ги слизгав прстите на десната рака по нерамниот ѕид барајќи нешто тешко и силно за одмазда но тој веќе одеше назадечки кон вратата и пушташе да му се издолжуваат забите во отворената уста.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Со тресок го затвори прозорецот и залипа.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
„Како?“ тивко залипал. „Како да одам во Европа? Ако летам дење, ќе ме видат и, бедна ли шега, можеби ќе ме застрелаат.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
„Рацете ти се наполно во ред“, рече мајка му. „Не“, залипа.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Клекна крај уништениот механизам и астматично залипа: Мортенијо, чедо мое, јас бескрајно ќе те жалам.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Завиткани во твоето излитено Навахо ќебе, лежевме бакнувајќи се со длабока страст сѐ додека ти не залипа од копнеж.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
По тој трогателен миг кога јас можев да залипам.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Мими се почувствува и навредена, и засрамена, и виновна, па се мушна во скутот на мама Злата и залипа.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
