закукурига (св.)
Ги ширеше рацете и ја должеше шијата говејќи се, како ми се стори, да закукурига.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Однегде закукурига петел, и оџите како в земја да пропаднаа.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
