задоцнет (прид.)
Тој интерес малку е задоцнет, но од тоа сѐ уште не следува дека тој си нема сега место меѓу нас и дека може да ни напакости.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Вљубен во праведноста на законите и побожни како и повеќето од улицата живееја повлечени од луѓето надополнувајќи ги пропуштените години со задоцнета и презреана љубов.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Кога се разболе од задоцнета сипаница, Иван по пошта ѝ испрати сѐ што потсеќаше на неа - и писма и слики.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Да не сме задоцнети со копањето, докторе? - со сомневање во гласот рече инженер Александар!
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Тиа ќе а ваќаат стената и оттука ќе нападнат некои задоцнети пазарџии и ќе и пљачкаат.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Земјата ја влажи крик на задоцнета птица легалото што си го бара.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Потоа го трие лицето, долго и упорно, додека однадвор допира бучавата на задоцнети автомобили.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Чкрипавиот од на задоцнетите ноќници повторно се враќа во белината.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
За да ѝ избегам на бучливоста и на задоцнетата горештина во тој град на Егеј, и јас и сѐ што живееше или беше дојдено во него под вршник на септемвриски ден, влегов во старинарница во која, слични на живи кукли стари Американки во невозможни шарени ткаенини(„пура лана“ што би рекле ситните венецијански трговци но од чиста синтетика) на кои им изгледав занимлив за разговори или достатно сериозен за совет во купувањето на триптохон од оревово дрво со Богородица насреде, попусто, навистина попусто ја вртеа кон мене иконата,
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Од Кукулино пошле по Бели Поклади, веднаш по третиот ден на Рамазан Бајрам, кога по задоцнетиот снег на земјата се собирале мрежести барички.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Да го ослушнувам задоцнетиот душевен часовник на своите пациенти и да ја воспоставам изгубената рамнотежа.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Татко ми замислено го погледна, па задоцнето му одговараше: – Тешко е да се утврди кога се појавиле првите кози на Балканот, а уште потешко е да се установи дали се автохтони, односно староседелски?
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ја најде пурата на Ризо и ја запали; лицето ѝ трепереше на светлината од пламенот и имаше нешто во нејзините очи што можеби беше ужасувачко и задоцнето сознание дека она што го засега овој особен орач беше подлабоко од сезонските промени или сомнителната плодност, особено откако претходно сфати дека нејзината моќ на давање не вклучува ништо над или под следниов список на предмети: ножици, сатови, ножови, ленти, врвци; и затоа кон неа го имаше истото она сочувство како кон хероините на секси-романчињата, или кон исончаните но импотентни ранчери-позитивци од вестерните.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
- И вие сте навистина, многу блиску до историската жртва на задоцнетото и погрешно прифаќање на идејата – комунизмот да ја замени религијата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Задоцнето ми се насмевна, што можеше секако да се протолкува.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Еве ме насилно довлечен на некакво задоцнето верско – идеолошко „покајување” за да ги трпам последиците од моите божем големи гревови, пред сѐ космополитските, надоврзани на семејните, емигрантските.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Сонот што го сонуваш ти сега, е сон задоцнет. Јас веќе не го сонувам тој сон.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Дали, откривајќи ги сиџилите, пишувани на старото, на архаичното арапско писмо, во кои сѐ уште се криеја тајните на хуруфистичките еретици, Татко продолжуваше да верува во задоцнетата светлина на спасот на Балканот!
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Всушност, собраното во оваа книга, и самиот наслов на книгата, се резултат на таа нова творечка возбуда и на неа гледам како на задоцнета рожба која својот подостарен родител го прави среќен и возгордеан.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Се чувствував како нивни задоцнет ученик на Балканот, многу години по нивното заминување, по Втората светска војна.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
