загаден (прид.)
Во оваа загадена јама луѓето ја наоѓаа нишката што ги соединуваше.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Денес во Бугарија се излеваат околу 3 милијарди кубици загадена вода, која не е за повторна употреба.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Но, кога се живее и се работи во него, малку е поинаква состојбата, веројатно затоа што човек се втопува во секојдневното сивило на овој град и станува една незабележителна честичка на неговото цело и затоа што со сите парижани го вдишува загадениот воздух, кој се испарува од трите милиони коли.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Умираат од загадениот воздух, се трујат од тие хемиски средства со кои човекот ги прска растенијата, а голем број страдаат од несовесни ловци, оние со вистински ловечки пушки, но страдаат и од помалку опасните воздушни пушки што најчесто се наоѓаат во детски раце.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Човекот продолжи да зборува, неврзано, но спонтано – за будењето на пролетта, за загаденоста во Градовите, за неможноста од вистинска комуникација.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Како што тој ќе ја присегне раката така жена ми му принесува друга чаша со вино и како што тој ќе ја испие така потечуваат матни загадени води што го преплавуваат Балканот.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
На сличен начин, нашето животинско тело почнува да станува загадено.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
ПЛУТА - „Многу сум му лута на господин Плутониум!“, рекла една плута што мирно си пловела по една река толку загадена што ја нарекле Плунка. (забележил: Плутарх)
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Модерните примитивци се застапници на предхристијанските идеи за истражување на духовноста низ телото, коешто е единствен пат за стварно искуство во една медиски потполно загадена стварност.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Кога проблемот ќе биде разрешен може да си го каже името и дека токму тој навреме објавил - Загадена вода истекува од депонијата?!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
- Значи, има некакви недостатоци во градење на таа брана, или како што стручно велат Филтер призма на депонијата штом пропушта загадена вода во Маркова Река.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
И слушајте, каква логика!!! Кој е виновен за загаденоста на Глобочица и Шпилје? Дрим е виновен!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Ситна и одвратна среќа што не се на местото на робовите, си рече Марко во себе и згаден.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ние веруваме дека маларијата се добива од вдишување на загаден воздух.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
2. Работно време а) Со носењето на ЗРО (1993) полното работното време од претходните 42 се скрати на вкупно 40 работни часа седмично (чл. 30, ЗРО/93); а дојде до намалување на минимум 30 часа, наместо поранешните 32, кај работното време на работниците кои работат на особено тешки, напорни и штетни по здравјето работи (чл. 32, ЗРО/93); б) ЗРО (1993) воведе промени и кај постоечката листа на т.н. особено тешки работи: од една страна, од оваа листа беше изоставена работата во атмосфера загадена со отровни гасови и отровен прав; а, од друга страна, оваа листа беше дополнета со неколку нови „тешки работи“, пред сѐ од областа на културата – како, на пример: балетски 16. Како, на пример, во: глава IV.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Како последица на тоа просториите се зачадени, воздухот е загаден и има лоша, неподнослива миризба.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Градот е ѓавол, градот е зол градот сурово наденува на кол преполн со завист, нанесува бол загадочен исто ко Гордиев јазол Премногу фарси, премногу маски градот е подготвен сѐ да прими премногу надежи, премногу лаги а градот загаден сите ги голта
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
И тогаш, за време на една целосна тишина, прекинувана само од тупкањето на задната нога на ловџиското куче, кое се бореше со некоја пакосна болва, Сем нежно и внимателно ја врза својата гитара преку седлото и ја стави над кабаницата и капутот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Градот е сив, градот е див во градот се чуствува огромен јаз го газат бездомници и криминалци а градот загаден сите ги голта Се шири смрдеа од ѓубре и стока дрогирана нација плаче за Европа од зградата копа мирис на манџа целото маало во канџа на ганџа
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
