завалка (св.)
И Арсо ли да се завалка во оваа жива умирачка. Нека биде како учителот што вели.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Но наеднаш нешто ми се завалка, ми се препречи и ми застана овде под гушава.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
