енергија (ж.)
Пресметуваше дали ќе може да покрене хидроцентрала со својата попусто истрошена енергија.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
БОРИС: На еден ќе му дојде, на друг ќе му појде. (Пауза ) Добра е музиката. Има енергија.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Се надевам дека еден ден тоа ќе се прави на улица и веќе нема да биде мистерија за која се трошат толку нерви и енергија. Ќе одиме ли?
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Овие извори се покриени со стаклена површина од 878 илјади квадратни метри, а топлата енергија се разнесува низ многубројните оранжериски блокови преку цевки долги 150 километри.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
„Вуча“ ќе акумулира близу 700 милиони кубни метри вода, ќе наводнува 1.000.000 декари земја и годишно ќе произведува 1 милијарда квч. електрична енергија...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во топките, со исклучок на највисоката, е илустрирана употреба на атомската енергија во мирновременски цели: како извор на електрична енергија, како погонско гориво за прекуокеански бродови, во медицината, индустријата.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
А сега сознавам дека границите во мене, во било кој, тие огради на самољубивоста го запираат природниот проток на енергијата.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Сета сила ми ја исцицуваат однадвор каде што страдаме од компромисери и подлизурковци, наместо енергијата да ни ја концентрираат кон самосознавањето.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Како таа болна интимност со раѓањето и смртта на мигот, таа отвореност кон најситната енергија да доаѓа од немоќта пред постојаното умирање.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Бев инфициран со енергија од вампирско револуционерен карактер.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Лостот во човекот се храни преку стомакот, преку енергијата што тој со храната ја внесува во стомакот.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Се напинам, се напинам со сета сила, но енергијата ми останува некаде во мене, некаде во стомакот, некаде во некој празен простор во желудникот, таа тамо лебди како пердушка и нема во себе никаква тежина со која ќе налегне за да потисне нагоре енергија која ќе ми го поткрене јазикот.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
- Миличок, учи да се штедиш – ми вели Хорацио, додека ми го менува облогот – Енергијата ќе ти притреба за да засакаш кога сите меѓусебно ќе се мразат и убиваат, за да се насмевнеш кога сите ќе се муртат.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Да му се довери на некој друг работата на желбата, верувањето, љубовта, одлучувањето - не значи одрекување, туку тоа е стратегија: правејќи ја од него својата судбина, вие оттаму ја црпите најпрофинетата енергија.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Тогаш наеднаш и по некоја среќа, водена од ненадејниот налет на енергија додека дрогата ми прострујува низ вените, ми текнува на моето гимнастичко минато и правам серија на ѕвезди и колути напред и назад.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Како што во Америка опстојува примитивната сцена на „фронтиер“-от на слободата, на енергијата и на оперативноста, овде се овековечила спротивната примитивна сцена на жртвувањето, на апсолутниот очај поради освојувањето, очај кој преминал во вените на целиот народ, од вените на Индијанците до оние мелезите и на крај на целото население, вклучувајќи ја и белата раса, очај кој како да признава дека овој континент е безнадежен и осуден на скандалот на екстерминацијата.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Се интересира за човечката сексуалност на посебен начин, на ист начин како што се интересира за водената енергија или за електрицитетот... Тоа е форма на енергија, тоа е форма на човечка енергија и активност која интригира. Големото стакло јасно се занимава со тоа.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Понекогаш изгледа дека другото искуство, она на патетичното исцрпување на мислата и на енергијата за пишување, е поново и почудесно. До каде може да оди ова одвикнување? 14 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Зошто луѓето се обидуваат да ја убијат оваа нова дисциплина со таква енергија?
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Нам денеска ни е јасно, дека токму критичките процедури се оној метаконтролен регулатор, кој го перпетуира стариот систем, со тоа што му обезбедува непречен прилив на нова социјална енергија.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
