друштво (ср.)
Има ли потреба за Македонски национални научно-литературни друштва?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
118. Се разбира оти од тоа друштво не излезе ништо, зашто Србите не им веруваа на Македонците и фатија да праќаат во него „Старосрбијанци”, Црногорци, Босанци, Херцеговци и др.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Патриотското пропагандно друштво „Св. Сава” од 1888 година отвори пансион за своите ученици стипендијанти.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Работил човекот, печалил, ќе крка зелници — одговараа други од друштвото што одеше горе со добиците по дрва или си идеше од дрва.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
По добрата вечера и уште подоброто пиење, за кое време Пере постојано ги канеше сватовчините со познатите негови зборови: „Повелете, браќа, како во своја куќа, од своја мака!“ — зетот Крсте ја наду и гајдата од Перета, која секогаш беше готова да проквичи, штом ќе дојдеше некое весело друштво.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Уште пообемна е неговата општествена дејност: бил секретар на Друштвото на писателите, секретар и претседател на Македонскиот ПЕН центар (сега почесен потпретседателот), основач и претседател на Граѓанскиот комитет за македонско-грчки дијалог и разбирање, основач и претседател на Хелсиншкиот комитет за човекови права на Република Македонија (сега почесен претседател), член на бордот на Транспарентност Македонија, член на писателите при Универзитетот во Ајова, САД, главен уредник на издавачкото друштво „Стерна“.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Имаше пари, женско друштво и самоувереност. Тоа беше сѐ.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Можеби утре кришум ќе доаѓаат и ќе го откопуваат плодот на мракот и влагата, за себе, за своето вревоносно и неподносливо друштво, ќе ги киселат во секакви мали и големи тегли и ќе чекаат есенска анасонка.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Еднаш, по таа чудна ноќ проведена крај заспаниот човек со уништен разум, се обидов во едно друштво да ја прераскажам одисејата на скитникот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И ни алкохолот, ни шареното друштво ништо не можеше да го смири. Не можеше...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
За прошетки и забава избираше места и друштва каде сигурно знаеше дека нема да ја сретне.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во светот постојат друштва за заштита на животните.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Еден е од иницијаторите за формирање на Друштвото на писателите на Македонија, а едно време бил и негов претседател.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Неговиот сосед со тенка физиономија на птица е управникот на експортното друштво за тутун и кожи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Беше член на Друштвото на писателите на Македонија од 1950 година.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Слободно ли е да седнам во вашето друштво? - праша главниот скопски дервиш.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Нам ни чини голема чест да седнете во нашето друштво! - му одговорија двајцата непознати Турци.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
На чардакот се слушаше смев, висок разговор, а потоа ѕвекна Сивевата тамбура на две жици. Со неа Јован го развеселуваше друштвото, поправо ја отвараше веселбата. Не знаеше да свири убаво како колџијата Сула или како шура му Тошета, но редот го носеше, како домаќин, прв да почне.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
ЈАКОВ: Господине претседателе на литературен кружок, фабрикант на сапун, потпретседател на општина, секретар на друштво за француско славјанско пријателство, почесен член на друштвото за филателисти, откаде во вашата зрела фаза толку омраза за еден луд дилетант?
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Друштвото на баба ѝ, и покрај најголемата нежност и нега, не можеше да биде за неа некакво радосно друштво.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
