друм (м.)
3 песна Но одеднаш се слушна надвор како некој стапи со еден толку тивок шум: четворица натажени Арнаути, без капи, по селскиот се движат друм.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Освен тоа, на Византија ѝ помагаа да ги држи Македонците во послушност и џадињата или друмиштата што се направени за воени потреби уште од Римјаните и ја пресечуваат Македонија од исток на запад, т.е. од Белото Море кон Јадранот и од југ кон север крај Вардар, т.е. од Белото Море кон Дунавот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Кој на друм, тој кум. Како што е адетот.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ако млади си години по друмишта, по патишта в младост горка распосејав - погледни ми право в очи: ти ли беше што пееше „Ајдутин мајка не рани...
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
БОГДАН: Ќу ти кажем ја тебе право у лице, докторе:ти си бугараш (Докторот се штрекнуе). Ја, знаш како, што на ум ,то на друм - отворено.
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
Скршнувајќи од друмот, колата набргу навлезе и се скри во честа коштанова шума.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Бегалците упорно чекореа напред, по прашниот друм, не смалувајќи ја никако брзината.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Таа крива и дупчеста артерија го завршува градот, избива во друм покрај Вардар и се губи на голиот рид.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Знам, се насмеа црниот човек треба да лежи распаран на прашлив друм, гаврани да се огледуваат во стаклата на неговите очила.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И можеа тие неколку дена, додека се искрадуваа, да ги гледаат пренатрупаните патишта со сиот имот на државата, беше како некој да ги имаше истресено, исфрлено, крај главните и други друмови, сите државни магацини, сите воени резерви, сите комори, заедно со нераспрегнатите коњи и сите други воени возила, запрени, или стркалани крај џадињата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Змејко ги водеше низ таа снежна шума како по друм, без ниеднаш да се подвоуми.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
„Стемнило ми се стемнило Пелистер магла фатило, девојче друмје згрешило...“
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Околу дваесетина километри од Струга, на средината од друмот, во Дебарце, се наоѓаше малото исчадено селско анче.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
По друмот почнаа да брчат и да врват камиони.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Погледна по друмот. Дорчо, исплашен од пукањето, бегаше во галоп по друмот за Дебарце.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Од чудо бунарите зинале и друмовите на пат заминале.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Од чудо трските зинале, од чудо бунарите пораснале, од чудо пеплиштата лански на пат заминале, од чудо друмовите изгаснале.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
А знаеме сите: со фалење никој не направил куќа, не изградил друм!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Чекор по чекор, чекор по чекор така се врви и најдолг друм.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Па задена борба на друм царски, на арслани коњи, коњи бинеџии; на коњите два јунака славна, Бој се бие касно до вечери, сл`нце зајде, црна глава падна.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
