достатен (прид.)
61. Авторот има предвид една јасна и достатно разработена национална програма на македонското движење во минатото, зашто тој самиот на друго место наведува некои многу важни пројави на македонската национална мисла кај претходниците.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
83. И Мисирков и Чуповски многу инсистираат на ова прашање. Но тоа сѐ уште не е достатно разработено од нашата наука.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Браќата не се собуваат и загазуваат во водата свечени и возбудени. На Отец Симеон тоа му е достатно.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
МИЛКА: Сеедно. Ќе имаме достатно време за едно кафе.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Се гледа дека не му е достатна дотогашната љубовна игра и сака да ја продолжи.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
За мене е достатно кога организацијата ќе рече за некого дека е предавник.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Се туткаа потоа со човекот што го тераше во долга просторија, без достатна виделина.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Но, дали е достатно да бидам самиот цел. Сам и цел? Цел, а сам?
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Бил отсекогаш еден човек, којшто си бил достатен на самиот себе, и кој ниеднаш не бил свикнат да бара од другите нешто повеќе, освен да бидат некаде тука, крај него, секој за себе зафатени во своите грижи, многу често други и незабележувани од него, а тој ниеднаш немал потреба да ги побара, или пак да помисли на себе си вака, како сега: Сам...
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
А од тоа, што ткаеницата на неговата сигурност во себе сега не беше достатно густа, и што честопати се чувствуваше пробиена, изрешетена, никнеше и таа притаеност и смиреност на неговите движења.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Местото околу куќата е широко и достатно за секакви комбинации.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Си имаш ли светлина достатно е сал негде да огрееш за да се види "кај се раѓа лебот"...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
И двете нозе беа достатно дебели за да можат да го крепат и носат ова џиновско тело.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Крие ли говорот достатно моќ не да ја замени туку барем да ни доближи психолошката тензија на архетипот?
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
ПАРИЗ, сам за себе, претставува цела држава. самиот факт што на едно пространство во дијаметар од педесетина километри живее население дури поголемо отколку во соседна Бугарија, или пак во Грција, наведува на помислата што сѐ овде не се прави за да бидат навреме нахранети толку милиони луѓе, за да бидат редовно снабдувани со други потреби, за да се префрлаат луѓето на работа и по домовите за да има вода достатно за пиење и хигиена.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Достатно е само да ги разгледуваш улиците, старите згради или, пак, да се впуштиш во бесцелна прошетка низ метрото, во кое сѐ е електронизирано.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Вода треба да има, вода треба да има достатно. Тоа го бараат културните потреби и брзиот стопански развој. Тогаш од каде нови извори на слатка вода?
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сам ќе ти каже колку му е достатно стоење во солилото.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тогаш, напролет, тревата е најбогата со состојки, стоката по цел ден пасе, а и сонце има достатно па лепешките можат убаво да се исушат до наесен.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Она што ќе дојде не им е достатно на современиците: Себичноста, тој коров на душата, не сотира нас денешниве луѓе.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
