досада (ж.)
Со национални прашања не се занимаваат и со голема досада слушаат реферати на тема по етнографијата, па и по каква и да е друга наука, освен политичката економија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Стариот учител искрено го жалеше овој млад човек за кого што имаше слушано од другите колеги, дека често го обземало очајание и досада, но си мислеше: ќе му мине; отпрвин сите се лошо расположени, а после свикнуваат, дури по некои и го засакуваат со целата своја душа селото, штом ќе ја откријат смислата на својот свет учителски, позив.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Досада... Тој предложи, таа се согласи. Веднаш.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
ФЕЗЛИЕВ: Нели, Луков? Би било навистина возбудливо човек да ја продава досадата во три изданија: утринско, пладневно и вечерно.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Убеден сум дека народот би почнал да се тепа за да купи од весниците, а досадата би станала најбарана работа на светов.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Продолжувајќи ги своите студии на универзитетот во Виена, од физика се свртува кон историја, поради досада се враќа на физика, повторно умира од досада, и конечно се задомува во философијата.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
(212) Така функционира досадата, како болно опсесивен паразит на телефонската мозочна линија која нѐ поврзува со животот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Германскиот поет ангажирано молчи, како да учествува во локалниот натпревар “Седум дена досада”.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Зар не ги гледаш сите тие богатуни кои просто не знаат што да прават со своите огромни празни куќи и кои умираат од досада?
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Над Баунти барот во ек е журка. Многу џин и многу досада.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
“Curced spite”, пеколната досада на овој свет, и неодгатливата тајновитост на животот својот највисок израз го наоѓаат во лудилото и во изигрувањето на лудило. okno.mk 231
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Никогаш доволниот сјај и совршеност на другиот создаваат атмосфера на досада и апатија.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Тој ден ги имавме решено сите крстозборки што се најдоа кај нас дома, на телевизија на ниеден канал немаше ништо интересно, по сто пати ги преслушувавме најновите касети што Борче ги имаше снимено, и не знаевме што да правиме од досада и од жештина.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Досада го налегна од тој надурмен небосвод што се точкаше во облаци и темничиште.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Не дозволувај да те обземе досада, од неа направи штрудла со вишни, и измиј ги садовите.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Досадата од едноличноста на живеењето сѐ повеќе го притискаше, па Ц цврсто реши да ја прекине бесмислата на секојдневната рутина.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Таа таму препорачува, за да се разбие досадата при патувањето со воз, да се чита интересна книга, то ест да се читаат сопствените дневници.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
- Земи чепкај нешто за да ја убиеш досадата... - му дофрли Рада.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
