дорече (св.)
Ефенди . . . – присторе Мирче веднувајќи се, но ефендијата не му даде да дорече.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Нема кој... Бригадирот не дорече. Го прекина еден далечен писок.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Зошто, - присторе Коте и одеднаш збунет не знаеше што да дорече. - Ќе ти кажам, - рече Проедросот.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Уште не дореков, веќе бев пред вратата на тетка Данче.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Не се дорекол. Гавруш Пребонд сепак знаел што сака тој да каже.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ја здувнуваат како ветер пред да ја доречеш наредбата.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Кога ли успеал да ја организира оваа гозба, алал да му е, си дорече секретарот, гледајќи го блажениот и опуштен израз на републичкиот партиски секретар.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Уште Томе не дорече, скокна една ученичка: „Јас сум од ОУ „Димитар Миладинов“ - еве тука - во непосредна близина, не сме на никаков терминал - ама издувни гасови колку да сакаш!!!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Го мислев Влатко како ќе се снајде во нова средина, ама гледам - нема проблеми, како што велите.“ „Супер!“ едногласно дорекоа сите.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
„Не даскал - професор! Гледај, со зинати усти го слушаат децата?“ дорече другиот работник.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
- Што правиш тука? - ја праша, а не дорече: како квачка врз страчкини јајца.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Тој што го рече тоа, еден со сурат на ајван, ама сепак Турчин со турбан и еден отворен ќитап в раце, тој уште и дорече, откога се изнакашла убаво и почека луѓето да се смират.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ама, не го ни дорече тоа, а портата заклепа и почнаа да се редат пријатели како кај болен, да му ја олеснат маката со својот збор, а и скришум да се порадуваат дека не се на негово место.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Стојан Христов ја начна, ја подрече а други по него ја дорекоа темата на македонската дијаспора и македонската дезинтеграција.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Тогаш не ќе можеш да ми преречеш, ниту јас ќе можам да ти го доречам она што секогаш го бараше од мене, оти тогаш ќе биде доцна за сѐ.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Гледаш, секој ден искачувам за да ги пречекам мама и него ... мојот мил... дорече во себе. - Оди, Ѕвездо моја.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
