долар (м.)
Одат издрпани по светот, а во гаќите сошиен чек на милион долари. На годишен одмор е?
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Без тоа дежурни походи на англо-американски шпиони и мисионери, со полни џебови фунти и долари кои на Черчил ќе му го донесат местото на почесен граѓанин на Грција.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Сѐ живо на нозе“, ревеше младоженецот. „Малку сте. На оние што ќе се фатат на оро има давам по пет долари.“
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
А тебе ќе ти платам со зелени доларчиња.“
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тој кој стоеше на чело на масите што присуствуваа на мојата егзекуција пред конечно да згаснам, ми се поклони со насмевка и ми ја покажа својата дланка во која што му блесна златен долар – идеологот на нашата иднина.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
„Пекол на Рајските острови: иако на наследниците на првиот колонизатор, едноокиот гусарски капетан, Џон Џонс, наречен „Џонс Крвопиец“ им е исплатено 23 долари како надомест за сопствеништвото на поседот, референдум е сепак неопходен – дали 35-те корални островчиња ќе бидат присоединети кон својот голем сосед, од чии брегови го делат 1500 километри или ќе го задржат досегашниот независен статус?
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ги кинам: на масата пепелник, во пепелникот доларче.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
„Вчера извадив од банката петстотини долари. Размислував за тоа. И кога тоа се случи, знаеш... Кора...“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Сеедно“, таа ја подигна кутијата за шеќер и ја протресе, “утринава имав четириесет долари тука, а сега ги нема.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Бруклинците-Словенци ревносно ги подигаат своите граници, своите царинарници, ги воведуваат своите пари кои веќе не се нарекуваат долар туку - толар.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Се зборуваше дека следната година татко ѝ и мајка ѝ ќе ја поведат назад на Земјата; таа сметаше дека тие тоа треба да го сторат, иако тоа чинеше илјадници долари.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
И кога во таква една култура (во која илјадници луѓе проживеале цели страшни паразитски животи на „културни работници“, обезбедувајќи си го до своите втори и трети колена тоа страшно влијание и семоќ на нивото на ова бачило во кое се прпелкаме) некој ќе завриска: крадци!, доларите истекуваат!, време е за пар бројки: (а пред тоа, фала богу, мантрата: Сети се кој си, кој е твојот интерфејс, кои се твоите динамички инпути и аутпути што те одржуваат!): „Маргина“ досега од „Фондот отворено општество на Македонија“ (дефетистички, но сигурно со дебели причини преименуван во „Хуманитарна фондација Сорос, Македонија“) за објавените пет броја (во четири книги) добила 2 250 американски долари.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Поводот што ја предизвикал така силната емоционална реакција е победата во shopping натпреварувањето во кое се добиваат неколку стотици долари и количка со прехранбени продукти.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Џони извади неколку долари од џебот и со нив внимателно го размачка солилото од потта по целата површина на своите дланки.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Никој не се помести, сите беа премногу исплашени за да направат било што, освен, секако, Пол, кој веднаш почна да му зборува на типот дека полицијата ќе дојде веднаш бидејќи сигурно го чуле истрелот, но типот му одговори дека му е сеедно и дека нема да си оди додека не ги собере своите 500 долари - а тогаш погледна наоколу и рече дека ќе ја понесе филмската опрема и еден заложник.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Мојот пријател, Дон Шредер, ми најде просторија во некоја бивша зграда на компанија за правење куки и јажиња, која ја изнајмив од управата на Њујорк за стотина долари годишно.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Додека синот чита стрип на тревата, му приоѓа татко му и вели: „Синко, еве ти дваес долари; сакам да најдеш некоја добра курва и да ја цепнеш”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Доколку петнаесетте земји што произлегоа од стариот Советски Сојуз денес произведуваат онолку нафта како пред три години, само Русија би имала вишок на платниот биланс од 20 милијарди долари годишно.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Не можете да зборите за солидарност, а да ги држите шупците затворени ко најгрозни стипси, упорно гребејќи се за по некој долар и марка!
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Тој е оддалечен од централното подрачје на градот - од најблиската железничка станица се пешачи петнаесетина минути, а влезницата чини 17,5 долари; на просечниот Јапонец, кој во уметнички музеј оди еднаш на две години, МОТ веројатно нема да му се види ни доволно евтин, ни доволно убедлив. 140 okno.mk
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
