дисконтинуитет м.

дисконтинуитет (м.)

Показатели при овој процес можат да бидат, на пример, дисконтинуитети во бојата и текстурата. okno.mk | Margina #3 [1994] 83
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Тоа што сега ќе ви го речам, значи, ќе ви го речам не во името на една “типично” француска филозофија, туку од едно стојалиште кое е мое или можеби стојалиште на мал број филозофи што ми се блиски: внатре француското подрачје на филозофијата постојат многу дисконтинуитети, ломови и конфликти.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Постои континуитет, но и дисконтинуитет.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Природата го закорени за најголемиот парадокс крај Езерото: во природата царуваше вечниот, единствен континуитет во животот, а историјата на семејството, на луѓето околу Езерото се одвиваше во најголемиот и најневозможен дисконтинуитет.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Глобалниот град се појавува како нова граница, гранична зона (како простор создаден од дисконтинуитетите, во кој дисконтинуитетите добиваат терен наместо да останат линија на разграничување) што резултира во создавање на нова топографија на централност и маргиналност, „којашто ги надминува националните граници и старата поделба на Север-Југ“.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Историјата на Балканот била посилна од разумот и таа била обележана за разлика од европската со поголем дисконтинуитет предизвикан од инвазии, војни, побуни, сукцесивни империи, непостојани граници, повеќеслојни идентитети, од делби по вера, јазик, идентитет, навики, сфаќања, обичаи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)