денар (м.)
Една чаша вода чини десет куруши или десет стари денари.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Така, најдов во џебот некоја залутана дводенарка (меѓу другото, добиваш три песни за два денара), ја пуштив монетата во џубоксот, и притиснав три сосема случајни комбинации: B-1, C-3 и B-10.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Сопственикот на кафеаната во која Земанек одеше да помага за некој денар беше богат младич; беше десет години постар од нас, и набргу многу го засака Земанека.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ама, јас решив да штедам, два дена пропуштив и сладолед да си купам, оти ми беа избројани до денар парите што ги добив за џепарлак, само и само да можам да го купам прстенот.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Беа сиромашни: Земанек се трудеше и да работи (покрај училиштето), па често одеше да помага во една кафеана; му даваа по некој денар, а тој беше вреден и со ноќи остануваше на работа.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
„Леле, што убава најдов!“ покажуваше Мими на фотос во колор - Бунец - отворен за најмладите зимувалци - дневниот пансион 400 денари.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
14 Започна запишувањето на зимување во Детското одмаралиште кај Берово: цена 3500 денари - а во аранжманот се внесени следниве услуги: превоз со автобус од Скопје до објектот и обратно, седум полни пансиони со четири оброци, здравствена заштита , организиран културно -забавен и рекреативен -спортски живот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
„Потроши некој денар“, вели, „купи кило ракија. Имам сливова од 52 степени“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Си сакал да останеме свирки! Да нема Месната ни денар кирија“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Влатко веднаш помисли дека за двајца тоа би чинело 7000 денари, и уште по 500 денари џепарлак - 8000 денари за недела дена, неможно за финансиската положба на родителите...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Последниот муштерија, една таква брадлеста политичка фаца, му побара да му го врати вошливиот кусур од четири денари од стотка.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Пијаниците се без скршен денар и се јавуваа сѐ додека не си ги потрошија кредитите.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Тоа го охрабри, или го насочи, или го поттикна, или просто го подлажа да напише еден драмски текст, од кој театарските уметници толку се изненадија што дури и се намуртија, па одвај се најде некој почетник режисер да го постави на една провинциска сцена, некогашна коњушница на некогашна касарна, што живуркаше со половина душа, одвај собирајќи премиерска публика, а не пак да собере некој денар за авторски хонорар.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
И сето тоа за дванаесет илјади денари месечно еееј! –нервозно зборуваше.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Градското ѓубре лета, оргија на пластични ќеси, два денара парче.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Согласно измената, сега пресметката се врши врз база на просечната месечна бруто плата, која за месец јануари 2009 била 27.507 денари на ниво на РМ.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Така, доколку просечната исплатена месечна нето плата во РМ за месец ноември 2009 година била 19.918 денари, 9 а согласно ЗИПРМ пред измената од 2008 година, минимумот што можел да го исплати работодавачот како просечна месечна нето плата изнесува 12.947 денари.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
За несреќа, во тој момент, пеењето на попот запре бидејќи и тој едвај чекаше да си ги земе петстотината денари маржа за пеење, иако тоа повеќе личеше на дерење млади петли, веројатно поради тоа што попот на нашиот погреб се трезнеше од претходната алкохолизирана и развратна ноќ.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Кога огнот веќе беше достапен во секоја продавница за десет денари, Прометеј конечно реши да го напушти митското време.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
- Верски календарчиња за 50 денари - пред него викаше еден човек, кого сите го избегнуваа како тој да проси пари, а не да сака да ги заработи.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
