голта (несв.)
- Со кого? голтајќи ја плуканицата прашав. - Со мајка му на Исуса. Обесвестен е. Деца не пуштаат.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Животот е кус, темнината ненаситно го голта.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тој имаше моќ на маѓепсник. Штом отвореше уста да раскажува, сите се прибираа поблиску до него; го голтаа секој негов збор.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Се скаменија. Гркланите шумно им се движеа додека голтаа воздух и прашина. „Секако. Тој е доследник.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Низ решетките на прозорецот протече млака наквечерина; нараснуваше полека и ја голташе тишината станувајќи и самата тишина.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Не виде дека ја голтаат избезумени од страст погледи.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Темнината веќе ги голташе слабите зраци што идеа од вратата, останата некаде далеку горе.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Остро издадениот напред грклан се движеше нагоре-надолу под дејство на жедното голтање. - Изгорев, вода! Еј ти!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Жедните очи на момчето ја голтаа виделината што гаснеше од прозорецот. Таму се збираше и се тискаше наоблаченост.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Волкот под нивниот прозорец ја голташе нивната близина, тој беше дојден колку што се можеше поблиску по нивната миризба, сега, веднаш до ѕидот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Веднаш под неговиот прозорец, како некоја уште неприбрана, заборавена сенка на таа ноќ, седеше еден голем парталав волк и гласно го голташе крвавиот снег од местото каде што беше синошната борба, само понекогаш покренувајќи си ја својата шилеста муцка и завивајќи безгласно кон полускриената месечина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Змејко сега просто го голташе како му се киска во лицето, понекогаш му се чинеше како да го дофатил со своите дланки, тој бел питом кутрак на ветерот, имаше еден таков впечаток за неговиот волтнест мек допир.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тој почна да ја рецитира: „Качамак, качамак, вчера јадев, денес пак! Ама уште што сум јак голтам топол качамак!“
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
На голема метла жолта лилјак мудар сегде лета, орли голта...
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Со штавел и киселец е! - го фалеше дедо Алексо зелникот, но тоа воопшто не му беше потребно, зашто двете момчиња веќе го голтаа вкусниот зелник.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Ова ви е последно! - рече гледајќи како алчно го голтаат топлиот, смекнат леб.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Гладна ли е жена кога се наоѓа покрај таков 'рслан што ја голта со очите, а таа сака што побргу да ја проголта и да не се освести веќе сама без него?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Орачите навалија лакомо да јадат и цели корки, голтаа, бидејќи и сношти беа без леб, та од вчера како каснаа, немаше сношти што да вечераат, ни да појадат сабајлево, а ете веќе 78 саати како ги тресат ралата и како запињаат гладни.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Добро донесе Ала да свршиме еден голема работа, — и во кратко му ја опиша целата работа со комитите што се во куќава, а не чекајќи го конзулот да проговори, нададе да вика: — Еве и ефенди конзулот ваш, бре пезевенци!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Сувиот леб, таинот ни со вода не може да се голта.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
