гаси (несв.)
Светлоста околу нив живо пулсираше, пливаше, низ облаците, се палеше и се гасеше;тоа пролетно треперење не се смируваше.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Напаѓа жарје и пуза по покривачите што беа повеќе од трска и штици, и, дури да се забележи пожарот, чаршијата вивна во пламен. Му кажаа на кадијата за случајов; тој нареди да се гаси пожарот, а само длабоко се замисли: Ама пис милет, анани... ана!
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Светлината се гаси и сепак потонува во мракот од кај првобитно изрони.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Таа ги потиснуваше овие сомнабулни очи со тешкиот парфем на своите вознемирени гради, го гасеше бунилото на овие усни што така силно ги сакаше кога тие палеа на нејзиното голо рамо жерави на слатка мака.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Му се чинеше дека пред него се гаси еден живот, вене прекрасен млад цвет.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
34. ЛУТ МАЖ - ДОМОТ СЕ ПАЛИ, ЛУТА ЖЕНА - ДОМОТ ГОРИ - кој ќе дојде отстрана пожаров да го гаси врз оганот полиен ко бензин ќе се стори и само камен на каменот од домот ќе спаси...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Се фаќаше во орото на свадбата и играше, скокаше до распаѓање; кошулата неколку пати му се натопуваше со пот и му се сушеше; го сучеше орото, а луѓето притрчуваа со плоската пијалок, му ја пикаа в уста и му ја гасеа жедта.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
СУЛТАНА: Е де. И јас се прашувам. Свари ја таа вода и гаси го ќумбето. Лето е. Ќе се угушам.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
(Куќата на Султана. Евто и Рајна се подготвуваат за легнување. Михајло седи над дебела книга. Чита на свеќа. Мачна тишина. Штотуку завршила караница.) ЕВТО: Гаси ја свеќата. Немаме пари за фрлање.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
(Го гаси мангалот. Ја прска Вера по стомакот.)
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Песокта стапките им ги збира примракот трагата им ја брише ветерот гласот им го гаси.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Инаку, при пишување на желбите или тужбите немаше обичај да ги потпалува скараните странки, да потфрла „бензин” на огнот, да ја разгорува кавгата, но немаше обичај ни да ги смирува, да го гаси тој оган ако веќе вивнал...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Ах, проклетство: се напива и умира... Јас жедта ја гасам со икончето на свети Наум.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
ЈАС заклучувам - ЈАС отклучувам! ЈАС палам - ЈАС гасам! ЈАС ага - ЈАС паша!
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ѕвездите една по друга се гасеа, читаше тажно Чанга. Козарите следеа со насолзени очи.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
(...) Со појавата на пангерманизмот Гетеовото воспитно влијание во Германија се гаси: сведувајќи ја културата на ексклузивниот култ на праисконските сили, Volksgeist-от победува и, притоа, ги разоткрива своите тоталитарни потенцијали.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Прерано ја прозре пролетта. Презимуваше во премногу глави, ги гасеше утрата во преполн пепелник. Ги распоруваше моделите, ноќите, годините...
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Водата што ја пие од стомната не му ја гаси жедта, топла е, блуткава е.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Пламенот од шкорчето му се гаси во зениците.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
СЛИКА: БАБА МУ ДЕПА Баба му Депа и дедо му Аврам се слагаа во сѐ: како грнче и поклопче; како оган и мраз: тој пали, таа гаси; ако тој нешто ѝ подвикнеше или ја потскараше, таа само ќе му се насмевнеше и ќе го разоружаше; а понекогаш му препушташе да биде по негово.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
