вресне (св.)
Одеднаш Славче туку ја фати... за месиште. Модната вресна, а Славче доби две-три од кавалерот.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Го гледаш, само спие како рудо јагне, ни да писне ни да вресне, јагненце, жими Ристос!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
— Белки не ќе вресне? Белки е најстина мртво родено?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Митра слуша што зборува Доста, слуша и горни крај дали ќе вресне тоа кучило што го завитка во пелената.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Но сакав да вреснам со својата циничност верувајќи дека цинизмот и духовитоста им е својствена само на интелигентните луѓе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Веднаш потоа вресна уште еден потенок, посовитлив, помек, помолезлив, но од тоа не и понеумолив и понескинлив во својата виткост, беспределен вој.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Кога волкот се скри меѓу стеблата надолу, тоа го натера дури и да вресне од некаква топла, раздразнета ситост, што го исполни сиот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Во таквите куси мигови, кога успеваше да заплива сам во таа белина, чекорот му стануваше лесен како на елен, а во него се насобираше некое гнездо топлина, што раздразнува меко, гаделичкајќи го во градите, и му беа потребни само уште неколку такви, длабоки и слободни здивнувања, за да ја изгуби сосема тежината на туѓото присуство и да запее, да вресне нешто без смисол и без ниеден збор, само еден див долг и ослободен вресок.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Во грлата од децата како да експлодира нешто: вреснаа. Но веднаш онемеа.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Нема ништо да се пресени. Само некоја сојка ќе вресне и ќе го смени дрвото.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И како што паѓам вреснувам и тоа пак ме разбудува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Понекогаш, така легнат, ми ги зарива забите во ногата. Доволно болно за да вриснам.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
- Мамо! - вриснав јас, - немој да ни умираш, ние те сакаме, никогаш веќе нема да те нервираме!
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Како што се чу силниот пукот така бате Јоле вресна како нож под вратот некој да му ставил.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Како што чуварот ме здогледа така истовремено вресна и прсна да бега по ходниците викајќи: - Вампир! Вампир во Парламентот! Ај анасана!
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Сакам да вреснам од страв и преплашеност, но глас не можам да пуштам.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Вреснав не од експозијата на белата светлина и не од нејзиното преминување во синевината туку од тоа што се случи ова чудо со мојот дом.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
„Ох!“ вреснала таа и дотрчала до неговото тело што било во бесознание.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
„Го виде ли?“ вресна еден глас.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Том немаше прилика ниту да вресне пред толпата што викаше и трескаше, топотејќи кон портретот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
