враг (м.)
И Емин, што рипна во реката Дримот та чија матица брзо го свлечка бидејќи со невооружени врази, а пијан некогаш беше се спречкал.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
И Кузман горчлив насмев сал на својот враг му прати.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Даројте на врагот се омразни.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Али враг да земит, моми, ум, перо ми клето, че то искат да приказват с вас за таги, маки.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Во турскиот плипот не се гледа лесно пагањето често на аскери мртви, на младите луѓе враг напаѓа бесно што тука ќе паднат предвремени жртви.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
На местата свои јунаците гинат по долг и по судба се другари први, во смртта со усмев на усните минат, да не жугне врагот, од страв да се здрви.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Кај го натера врагот да дојде, ќе ме стави во некој грев...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Тешко е, мачно, страшно е В твоата земја таткова дека за прв пат солнцето со радост те огреало, дека за прв пат ваздувот со мирис благ те запоил, дека за прв пат земјата со слаба нога нејака си ја згазил и проодил – да тлееш и да гаснееш, како на црна туѓина, и да те враг, нов сајбиа, земјата што ја заграбил, напреки гледа секога.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Со чета борци низ твоје борје врвеше Јане - Пирински цар, од врагот кога пронижан падна в пазуви свои Пирин го згрна, - верниот другар - пријател стар.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Бегови, аги крвни си мразел и секој феуд - народен враг, в Република земја сакаше да видиш, - в слобода грејнат татков праг!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Им рече само уште неколку пати: Да ве носи врагот...
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Да ги пуштиш за извесно време сите нив да ги носи врагот и тебе да те остават на мира.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Само да дојдеше ... Не знам кој враг ќе можеше да ја одбрани ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Хм, кој знае што би било со мене! Врагот би ме зел!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Го вртам книжето и пишувам: „Речи ѝ: врагот нека ја носи и неа и нејзиниот крив нос, крива уста, поткршен заб и магарешки уши!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Рече? - Кој враг ве изгора да дојдете овде.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
„Враг нека носи сѐ... Не плачи... И ова ќе помине”, ја успокојуваше Трајан, но таа му олцкаше во градите; се обидувеше да ја смири, но и нему срцето му олцкаше и бегаше со лицето настрана за да не му ги види очите.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
„Како „е па што“ врагот да те земе, таксирати нови ни дојдоа“. „Е па што...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
„Зошто им давате и на децата да пијат, врагот да ве земе!“ викаше слепиот Тимон слушајќи им го гласот.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Таму ти е сиот ум, - тој ти вели, сонце, зрак, или ангел, враг, а ти си мислиш, пекол, мрак, арамија, подлец, крадец, од тебе ќе учам ука, така не било, ако сакал цел живот неук и слеп да останам.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
