виц (м.)
Лежерно ме смести во една од фотелјите, им одрецитира неколку ласцивни вица на трите поети во подем и ги испрати, развеселени, назад во скопската ноќ.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Како оној елегантно облечен јунак од вицот, кој се пријавува на конкурс во циркус.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Знаев дека е важно да се сетиш во што е вицот.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Газењето и угнетувањето на Жената, вулгарните вицеви и арогантниот тон што го манифестира тоа суштество во темен костум на Жан-Пол Готје, веќе по првите неколку моменти смислено предизвикуваат отпор.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Слушај го вицов: Се шета човек низ шума кога истрчуваат неколку креатури.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Анаграмите, меѓу сето друго, не служат значи само за играње и разонода, не се само банален виц.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Тој почнува разговор и í раскажува весел виц за лифтови.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
И што тогаш сака таткото од вицот?
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Затоа Херцеговецот само во вицот е дојденец.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
А Баге, како и неколкутемина суспендирани соработници од другите редакции, од тој пристигнат материјал драматизираа скечеви, дијалози и вицеви, кои потоа вештите актери ги говореа во микрофон со гарнир од студиска музика и наштимуван аплауз.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Што да ви кажам, излетени вицеви, шкарт песнички и на крајот триумфално доаѓа најсаканиот дедо, во ликот на вршител на должноста Петар Стојковски-Бабец.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Драган Вучиќ – главен протагонист во вицот со Шварценегер, пајакот и Сталоне и автор на неповторливата, непрежалената, ненадмашната и неприкосновено–најгледана забавно–музичка спрдачина „Вашите 5 минути“.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Криза! Криза! Криза! Тоа го наведува и големиот театарски познавач, Ќирилов, една од своите пишани изјави да ја наслови како „Криза и вицови“.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Кога се обрнало, тој забележал човек со невисок раст, во стар износен виц- мундир и ужаснато, го препознало во него Акакиј Акакиевич.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
КАРИЕС И кажав виц Почна да се смее на глас И видов кариес на шеска
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Костадин но и Петар беа момци со посебен оштар дух, имаа огромен репертоар на вицови, анегдоти и досетки и секогаш знаеа многу вешто да ги поврзат или да се инспирираат од темата на разговор и да ги насмеат соговорниците.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Интерен виц во секретаријатот за информирање беа интересните идеи на Владимировски.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Самата сум била глумица во филмот „Раѓање во седум минути“, во кои сум раскажала два кумановски вица, и во друг филм, кој се случи како песна во свесност, без трошка страв и болка.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Многу успешно знаеја со своите вицови и досетки да ја разбијат монотонијата на ова патување.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Враќањето во споменот кога малку повеќе се зближи со Бојана, го прекина Димитар со некој бајат виц и вештачкото смеење на Александра и Бојана.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
