викотница (ж.)
Со пушки, пиштоли, јатагани, секири и друго оружје, па и камења паднаа на селаните со бесни викотници. – Удри, коли, сечи, тепај! – се слушаше од побеснетата толпа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
На еден знак од поп Јакова пукнаа залп од стотина пушки, а од карпите се разнесе страшна викотница како онаа есеноска од врбјаците на Светецот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Другите нададоа смеа и викотници.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Кога одеднаш слушам викотници и тропање.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Слеани во едно подвижно, преплашено, чудно тело, тројцата потонуваат во темнината на тесната улица, полнејќи го просторот со викотници и плач.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Еден ден го стресоа силни викотници.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Го удри по лице светлата жица од прозорецот, од неа сега струеше жештина, а викотниците како да излегуваа од неа и се истураа во собата врели и мачни.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тие денови младичот ги полагаше и своите испити во факултетот и Змејко секогаш во пладнињата го очекуваше да се врати од таму, со оној неминовен страв, а кога оној ќе дојдеше прозорците трепереа од нивната викотница.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Викотниците во собата беа куси и задушени.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Тој досега не беше видел толку луѓе на едно место, не беше слушнал толку гласови одеднаш, не беше спал ни една ноќ во таква ѓурунтија и викотница како ноќеска, та затоа не можеше да предреме ни во зората, ами стана и појде на долчето, та се изми образ и се поосвежи од мамурлукот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Викотниците не престануваа. Тоа беше „арената“ на берзијанерите. Секој надвикуваше колку што може и умее.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Фоајето беше исполнето со викотници, кои доаѓаа низ една врата во дното, која беше ширум отворена и на која беше испишано, дека тука можат да влезат само луѓе на берзата - берзијанерите.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Без бучава, без врева, без викотници, луѓето одат на работа, секој зафатен со своите секојдневни грижи.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
- А од горе дојде еден куц и со викотници и пцости почна да ги растерува од џадето.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Со шепите направив инка, собрав воздух и викнав: - Мамооо!!! - повторував и гледав како трчаа жените, како се туркаа и викаа, ама во таа викотница, во таа бура име не се слушаше.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Шоферот му мавна со рака и продолжи накај Прењес, од каде веќе трчаа луѓе и се слушаа викотници.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Само некои чавки и гаврани клечат на покривите на куќите и ме гледаат испуштајќи силни викотници.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Напред се извикуваат пароли, се мешаат викотници и пискотници.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од нашите викотници работниците - копаа песок прудолу - веројатно се исплашија и завлечено извикаа: „Е - е - е - ј!
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
- Да беше тука баба, ќе кренеше викотница: - Оф, јас сирота, чедо на баба!...
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
