валуга ж.

валуга (ж.)

Седи во топло без мантија -голтка по голтка лута ракиичка и мезе од недосторени краставици - оној Марко Проказник е мрднат, во некое утро ќе го најдат пци во валуга.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
3 Во валугите про'ртувало непознато семе. Но гладотијата сонувала амбари.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)