важи (несв.)
Обогатен сега со најгенијалната придобивка на немскиот класичен идеализам, со дијалектиката, дијалектичкиот материјализам стана и денеска важи како единствена филозофија на напредната човечка мисла и на напредните општествени сили, додека отпадоците од филозофскиот идеализам се филозофија на општествениот распад или на крајната реакција.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
За тогашната формална логика важеше императивот: или — или, трето нема.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
И така, сето значење на Хегел е, според тоа, во неговото откритие на дијалектиката и нејзиното универзално важење.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Да ги собереме селаните да видиме, што има по некоја пара да ви дадеме, па за друга година кажете ни, колку можеме ќе толчиме глава, ќе даваме, нема што, ако веќе старите бераати не важат.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Лепливите зборови како восочни конци му се плеткаа околу јазикот: „Ти... Нека мине возот... Брат си... Важи?...“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Димче застана како скаменет. „Што значи ова? Дали мојата волшебна моќ важи само за лоши работи?“ - се прашуваше.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
1 Во својот поговор 1 раскажувачкото творештво на Живко Чинго (поговор) стр.138 кон избраните раскази на Чинго, Петар Бошковски, доаѓајќи кон поентата на своето разгледување, го истакнува тој квалитет на прозата на Чинго: „Не знам колку може да важи за општо правило дека литературата треба да се чита на глас, но во случајот на прозата на Чинго таквиот начин на контактирање може да се земе како пример на совпадливост.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
6 На претпоставката на Митрев директен, потврден одговор дава самиот Живко Чинго во едно интервју: „Уште од најраното детство имав можност од устата на татко ми кој во месноста важеше за еден од најдобрите раскажувачи и пејачи, да чујам огромен број приказни, потоа секакви кажувања за „животиштето“.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Со тоа сите поранешни договори и спогодби заклучени од страна на Србија со балканските држави за поделба на Македонија престануваат да важат, а српската пропаганда во Македонија, најчесто во сојужништво со грчката и во дослух со Турците поведува остра борба против „бугарштината“, а за србизирање, односно грцизирање на Македонија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
- Како не важат нашите тврдења, - се бунат мајка му и мајка ѝ нејзина, - та ние сме ги родиле...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
- Тврдењата ваши не важат, - им вели матичарот, - важат документите...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
- Добро, - прифати баба ми, - ти ќе ми помагаш да им носиме освежителни пијалаци на капачите, важи? - Важи, - рече таа.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Ќе собираме стари хартии и шишиња, ќе ги продаваме во Отпадот и парите ќе ѝ ги носиме на Бабата, важи?
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Важи- рече бате Николче и јас божем сркнав еднаш и му ја дадов лажицата нему.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Зборувањето со Царството мора да има многу подлабока причина, во која земните закони веќе престануваат да важат.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
А тоа важи и за Ескимот, кога би се нашол тука...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Татко ми важеше за мошне информиран човек.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Козите имаат раса. Прашај за раса! – го предупреди шефот во шепот. – Националноста не важи, туку расата, од која раса се козите? – Санска – одговори татко ми.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Истата споредба важи за дивата свиња и мамутот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Ова особено важи за пациентот кој прво побарал помош од лекар, а потоа бил упатен на психотерапија.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
