бурен (прид.)
Но, ете ја,стои - карпа пред јароста бурна; нејзиниот ум го зацврстиле молитви, кои идат од душата тмурна.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Зар некаков демон кон пропаста стрмна нѐ турна. Браќата мои под ридон ко рибите насуво тогаш во борбата бурна, да се прпелкаат видов.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
68. Во 1894 год. во Цариград беше извршено масовно клање на Ерменците што предизвика бурна реакција во Европа, а исто така тоа беше искористено во Бугарија за организирање митинзи за Македонија што беа вешто експлоатирани од бугарската влада, по кои дојде и образувањето на Врховниот македонски комитет и неговото „востание” (1895)
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И тогај морен нема да шепнам за спомен со засипнат глас, а бурно, ех, бурно ќе викнам: ете нѐ братко, најсреќни нас!
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Бел афион во тебе расцутил, жито расте, класи до појаси, ко море се лулеат по тебе – вширни ниви бурните овеси...
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Она што му се спротивставува, она што треба да биде совладеано најчесто само го потсилува неговото значење, ја искажува бурната дијалектика на превозмогнувањето што е неодлачен дел од живиот живот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Така сфатен, хуманизмот на авторот на двете Пасквелии звучи како несвесен одбранбен гест што уметникот го отправува кон сите стравои со кои новото време во својата бурна надојденост одново како да го загрозува неговиот идеал.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Денот беше многу бурен. Саноќ дуваше силен, дождлив ветар.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Неговата точка секогаш завршува со бурен аплауз.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Слепо црево на сласта! – повторно се закикоти – тоа е вистинскиот наслов за твојата бурна ноќешна случка!...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
По бурните настани во земјата, по судирот со Сталин и последиците што следуваа, големата изолација на земјата, првин засилениот глад, а потоа незаборавните пакети од Америка, од кои никогаш не го заборавивме месото со шеќер, јајцата и млекото во прав; граничните инциденти и првите жртви со соседните социјалистички земји.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Времето на козите течеше бурно во градот и јужната република. Земјата минуваше низ судбоносни и трагични премрежја.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Една многу убава алегорија за среќата и еден поглед на бурната историја на Балканот и владеењето на идеологиите. Méditerrané, juillet, 1997 Макар што во средиштето на дејството на романот Времето на козите, нема повеќе кози колку што нема носорози во драмата на Јонеско, романот на Старова е парабола, метафора чие значење постојано нѐ одминува...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
По 14 години совршена слога и бурен емотивен живот, женката умре. Човекот стана луд од тага.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Престанаа да трчаат и застанаа сред големата прашума што ја прекриваше Венера, што растеше и никогаш не престануваше да расте, бурно, дури пред нивните очи.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Реакцијата на насловната беше бурна, и од страна на Евреите и од страна на Црнците, сите сметаа дека се длабоко навредени. (п. п) okno.mk | Margina #8-9 [1994] 101
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Киевското комунално претпријатие почна да покажува знаци на бурна енергија.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Раководењето и пилотирањето на сингуларноста водат кон мошне бурна кариера.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Така размислуваше Татко во бурната ноќ на заминувањето на јагулите...
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Балканот, во тие бурни и неизвесни времиња, кога се разминуваа империите на фашизмот и на сталинизмот, му личеше на голема судница во која му се судеше на стариот живот, во полза на новиот.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
