бомба (ж.)
Во тоа време, шест седум месеци по свршувањето на војната, останаа полни магацини со оружје, а во секоја смрека имаше по петшест пушки, револвери, бомби, та дури и цели митралези се наоѓаа ако му требаше на човек.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Рикаат топовите, трештат бомбите, но фронтот си стои на истото место.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ме следеа и чекаа - бесмислица! - да ме стапнат со атентаторска бомба в пазуви, со тајни материјали од онаа букурешка седница на која беше донесена Резолуцијата, со докази заради кои главата, самата од себе, ти паѓа пред нозе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А знае, со таа секира го убив во одбрана провокаторот што дојде да постави кришум во струјомерот без обележани киловат-часови динамит, темпирана бомба, што ли. И божем онемува, тој - лажниот поштар.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се ниша во одењето долгото момче како оние две бомби на појасот да го влечат секоја на своја страна.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Потоа, оди, вади од фиоките бомби и му ги предава на Ивана.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
„Лесно е да седнеш врз запалена бомба и да го распарчиш своето тело, и валијата да остане, да присуствува на моето Глупаво е! Неподносливо е!понижување!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Таму, во центарот на градот избувнуваат бомби.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Оној другион го губи тактот, несовладливо му упаѓа во мислите на Арсо, кој сега смело ги урива неговите доводи: „Ви е судено да умрете не од вашите зборови, туку од нашите бомби“! Страшно е да се гледа тоа.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ќе ве разнесе како бомба! Па, ако сакате, обидете се!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Браќа, ние сами треба да купуваме оружје: пушки мартинки, берданки, малихерки и бомби.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
На прашањето од каде му се бомбите и фишеците, тој велеше дека така вреќите ги купил полни од некој кочанец. Но од кој?
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
И гледај чудо! Од калапите излегуваат валчести како јајца бомби.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Бомбата ја држеше Васе и веројатно тој ќе ја протне внатре.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Во бурињата имаше спакувани бомби, шмајзери, англиски пушки, зеленикави кошули, џемпери, фанели, блузи и други материјали.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Се исправам и ја вадам бомбата, но некој ме фаќа крај мене: - Чекај, далеку сме ... Не можеш ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Покрај неколку сандаци муниција, бомби, запленивме и два тешки миралези марка „Шварц“. Засега имаме сѐ.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
- Мајката ваша, кучиња едни! - опцу чичко Анѓеле и во правецот фрли бомба.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Од џебот извади бомба со обвивка изрецкани на делчиња и му ја подаде на чичко Петре: - Еве.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Дадоа некако знак за повлекување на исток и се источкаа низ растот тие што останаа живи; се ставија со Толевци, оставајќи го Пешковчето и десетина петнаесет четници и на овој црн врв.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
