блесне (св.)
Ти не си жив. Штом мојте очи сонот ќе ги склопи - во сонот ќе ми блеснеш ти сред тишината, во сиот сјај што целата ме опи, ко оние што блесна дни.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
И мисла црна нејзе ѝ блесна в глава како нож.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ќе мине силен ек ќе б'сне сонце златно - по секаде на светот ќе згине срамно гнетот - ќе л'сне живот нов!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
И, наеднаш во очите му блесна искра: тој решително зачекори накај високите црници, во правец на бараката на штабот.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
До небо плакати дигнете горе, да блесне, норма - графикон, да екне песна силна ко море, да татни вишен небосклон!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Темниот удар на крилото темно ја сече модрината. Блеснува на студенилото рибата в клунот раскината.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Погледот ќе блесне жив, жив од подмладување.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Белите заби пркосно блеснаа. Пенливата насмевка тој ја сфати како пакост на ситен човек.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Седнаа под мртво, нераззеленето дрво, потоа прашањето блесна какао истргнат нож од канија: „Таа отиде со ваш пријател?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Си треперела ли некогаш в грло како нож што не знае дали до дршка да се забуца во ленена кошула или свечено да блесне под болнички рефлектори?
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Скепарот блесна на сонцето. Работникот се вангелоса.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Андон направи чекор-два поблиску до тезгето. Во раката му блесна сребрена десетдинарка...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Блесна над земјата нов августовски ден во 1903 година, бел и чист.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
„Мислев дека ме сфаќате“ студено го дочека Иван и, за миг, во очите како да му блеснаа црвени кандилца. Одлично го сфаќаше.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Му ја гледаше само левата страна од лицето, побелениот мустаќ млитаво виснат, металното копче од блузата жолто блеснато како око на мачка.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Во очите блеснува свеченост... - Чифт! Чифт!... Четворка, - се отприштуваат звучните гласови на шестемина младичи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
На појасот му блеснаа двата нови револвери.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Кога некое рипче ќе се превртеше, ќе блеснеше на сонцето како да беше сребрено.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Најпрво под нас блесна силен пламен, а потоа одекна грмеж, остар и задушлив, па почна да одзива и да се пренесува од планина до планина...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Пред нив блесна електрична светлост.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
